Samenwerking van de overheid bij de uitvoering van REACH:

In juni 2007 is in Nederland de REACH verordening van kracht gegaan. Deze verordening heeft betrekking op de Registratie, Evaluatie, Autorisatie en Restrictie van Chemische stoffen en heeft als doel een hoog niveau van bescherming van de gezondheid van de mens en het milieu in de omgang met en het gebruik van chemische stoffen. Bij de uitvoering van deze verordening in Nederland zijn een aantal overheidsorganisaties betrokken. Eind 2010 is er een evaluatie studie geweest in het kader van drie jaar uitvoering REACH in Nederland. Uit deze evaluatie bleek dat de voorziene samenwerking niet optimaal verliep. Daarnaast hebben de verschillende betrokken overheidsorganisaties te maken met bezuinigingen als gevolg van de economische crisis. Het niet optimaal verlopen van de huidige samenwerking en de huidige bezuinigingen vormden de aanleiding voor dit onderzoek. Het doel van dit onderzoek was dan ook het uitvoeren van een analyse waarbij is gekeken op welke wijze overheidsorganisaties in het REACH uitvoeringsnetwerk, in de huidige trend van bezuinigingen en inkrimping, de samenwerking kunnen verbeteren in het omgaan met de complexiteit van REACH. Daarbij is de volgende centrale vraag geformuleerd: “Hoe kunnen overheidorganisaties in het REACH netwerk in de huidige trend van bezuiniging de huidige samenwerking verbeteren in het omgaan met de complexiteit van REACH?” In dit onderzoek is theorie betreffende samenwerkingsprocessen van Thomson en Perry (2005) gebruikt om de huidige samenwerking bij de uitvoering van de REACH verordening te analyseren. Om een analyse te maken van de effecten van de bezuinigingen op de betrokken organisaties is gebruikt gemaakt theorie betreffende strategische onzekerheid van Koppenjan en Klijn (2004) en het principe van organizational decline van Cameron, Whetten en Kim (1987). Uit het onderzoek komen een aantal belangrijke conclusies naar voren. Het onderzoek laat zien dat zowel de formele als de huidige invulling van de samenwerking op een aantal punten niet voldoet aan de voorwaarden voor een effectieve samenwerking. Gebleken is dat de huidige vorm van samenwerken onvoldoende functioneert en dat de formele wijze van samenwerken uit 2007 niet meer geheel toepasbaar is op de situatie anno 2011. Daarnaast is uit dit onderzoek naar voren gekomen dat de bezuinigingen een aantal effecten teweegbrengen bij betrokken overheidsorganisaties. Een aantal van deze effecten lijken een positieve uitwerking te hebben voor de samenwerking. Echter zijn er ook een aantal effecten, welke een negatieve invloed op de samenwerking hebben. Vooral de toename van conflict en een toenemende centralisering als gevolg van capaciteitsvermindering kunnen een bedreiging vormen voor het verbeteren van de samenwerking. Aan de hand van de conclusies zijn een aantal aanbevelingen gedaan om de huidige samenwerking te verbeteren. Om de samenwerking in de toekomst te verbeteren, wordt aanbevolen om de onderzochte voorwaarden en de resultaten daarvan te gebruiken bij verdere besprekingen over de toekomstige vorm van samenwerken bij de uitvoering van REACH. De afspraken die in 2007 zijn gemaakt, dienen te worden herzien en er dient tijd en ruimte ingericht te worden om afspraken te monitoren en moet er meer aandacht komen voor kennisoverdracht bij nieuwe medewerkers. Ook wordt aanbevolen om meer aandacht te besteden aan de relationele en sociale aspecten binnen de huidige samenwerking. Door het toepassen van competenties gericht op het aangaan van sociale relaties of het onderhouden daarvan, kan de huidige samenwerking verbeterd worden. Daarnaast dient er een inventarisatie gemaakt te worden van de toekomstig beschikbare capaciteit. Op basis van deze inventarisatie kan voorrang worden gegeven aan het uitvoeren van de meest prioritaire taken. Door de workload op de beschikbare capaciteit aan te passen, kunnen afspraken beter nagekomen worden, waardoor het vertrouwen positief beïnvloed wordt. Tot slot wordt aanbevolen om de huidige besprekingen voor het verbeteren van de samenwerking voort te zetten. Door de interactie in stand te houden, kan men een zekere omgeving creëren waarin men gezamenlijk besluiten kan nemen voor het verbeteren van de huidige samenwerking.