Sturingsperspectief voor publike-private samenwerking bij de nieuwe binnenstedelijke transformatieopgave

In de toekomst zal een accentverschuiving plaatsvinden van de ontwikkeling van nieuwe buitenstedelijke woon- en werklocaties naar de transformatie van binnenstedelijke locaties zoals verouderde bedrijfsterreinen, havengebieden en spoorzones. Dit soort locaties komt beschikbaar doordat zij economisch of fysiek te verouderd zijn om goed te kunnen functioneren of doordat keuzes in de bedrijfsvoering ertoe leiden dat de functies niet langer op een bepaalde locatie worden gehandhaafd. Mede door het versnipperde grondeigendom, de complexiteit en de benodigde investeringskracht, zal die toekomstige binnenstedelijke transformatieopgave niet door één partij zelfstandig kunnen worden uitgevoerd. Partijen zijn namelijk in toenemende mate van elkaar afhankelijk om een dergelijke opgave succesvol te kunnen aanpakken. Dat wordt versterkt doordat de economische crisis een flink effect heeft op de financiële slagkracht, de rolopvatting en de investeringsbereidheid van zowel publieke als private partijen. In deze scriptie is onderzocht hoe de publiek-private samenwerking zich in de praktijk heeft ontwikkeld, welke ervaringen in joint-venture constructies daarbij zijn opgedaan met het management in een netwerkomgeving en wat op basis daarvan voor publiek-private samenwerkingsverbanden een goed sturingsperspectief is voor de toekomstige binnenstedelijke transformatieopgaven. Vanuit bestuurskundig perspectief wordt publiek-private samenwerking beschouwd als één van de belangrijkste vormen van governance in de huidige netwerksamenleving, In de Nederlandse praktijk is ruime ervaring opgedaan met diverse vormen van publiek-private samenwerking. Dit onderzoek richt zich op één van die vormen: de joint-venture als samenwerkingsverband waarin publieke en private partijen risico’s en zeggenschap delen. Op basis van een theoretisch kader is voor dit onderzoek een sturingsperspectief opgezet dat onderscheid maakt in de samenwerkingsstructuur en het samenwerkingsproces. De juridische opzet, de financiële opzet en de organisatorische opzet vormen de variabelen van de samenwerkingsstructuur. Het samenwerkingsproces kent als variabelen het organiserend vermogen, het verbindend vermogen, het inspirerend vermogen en het adaptief vermogen.