Making Sense of the Klebsiëlla crisis; Hoe de 162 betekenis heeft gegeven aan de Klebsiëlla crisis

Samenvatting In dit onderzoek is gekeken naar de wijze waarop de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) betekenis heeft gegeven aan de Klebsiella-uitbraak die in 2011 heeft plaatsgevonden in het Maasstad Ziekenhuis te Rotterdam. De hoofdvraag in dit onderzoek luidt: “Hoe heeft de IGZ betekenis gegeven aan de Klebsiella-crisis in het Maasstad Ziekenhuis en welke consequenties heeft dat voor de afhandeling van de crisis?”. Om deze hoofdvraag te beantwoorden heeft allereerst een theoretische verkenning plaatsgevonden met betrekking tot het begrip ‘sensemaking’. Sensemaking betreft het geven van betekenissen aan situaties. Wanneer een verstoring optreedt in iets wat als normaal wordt beschouwd, wordt er door mensen of organisaties een inhoud gegeven aan deze situatie. Dit leidt tot een betekenis van de situatie. Naast een theoretische verkenning heeft ook empirisch onderzoek plaatsgevonden in de vorm van interviews, documentenanalyse en audio- en videoanalyse. De IGZ vormt het zwaartepunt van waaruit gekeken is naar de Klebsiella-uitbraak. Uit de analyse van de resultaten komt naar voren dat sensemaking op diverse momenten tijdens de Klebsiella-uitbraak heeft plaatsgevonden door de IGZ. In deze momenten kan het enactmentproces worden gezien als een volgorde waarin sensemaking heeft plaatsgevonden. Er zijn diverse momenten van dubbelzinnigheden te ontdekken wat ertoe heeft geleid dat de IGZ een betekenis heeft gegeven aan de situatie. Het feit dat deze dubbelzinnigheden zo vaak zijn voorgekomen kan worden verklaard door de druk uit de media en politiek. Dit zorgde voor een snellere omloop van de informatievoorziening wat zorgde voor maatschappelijke en politieke onrust. Het feit dat het Maasstad Ziekenhuis door de media gedwongen werd de uitbraak bekend te maken, heeft hier ook invloed op gehad. De betekenissen die gegeven zijn aan de situatie of omgeving, vormen het uitgangspunt van waaruit de IGZ kijkt en wederom betekenis geeft. Beetje bij beetje is de Klebsiella-uitbraak zo sociaal geconstrueerd doordat continu betekenissen werden gegeven wat maakte dat de betekenissen bepaalden hoe de uitbraak is waargenomen. In haar sensemaking heeft de IGZ diverse betekenissen gegeven aan de Klebsiella-uitbraak. Deze betekenissen hebben geleid tot de conclusie van de IGZ dat de Klebsiella-uitbraak in het Maasstad Ziekenhuis vermijdbaar en verwijtbaar is geweest. Een aantal factoren hebben invloed gehad op sensemaking door de IGZ. Zo speelde vertrouwen een rol in de uitgangspositie waarin de IGZ identiteit gaf aan het Maasstad Ziekenhuis. Dit verklaart het feit dat de IGZ door de melding van de uitbraak verrast werd. Naast vertrouwen hebben ook ervaring, kennis en achtergrond van IGZ-medewerkers een rol gespeeld in het sensemakingproces. Deze factoren hebben ook geleid tot het zien van de uitbraak als het falen van een systeem. Dit heeft ertoe geleid dat de microbiologen voor het tuchtrecht gedaagd worden. Geconcludeerd kan worden dat sensemaking door de IGZ diverse malen heeft plaatsgevonden en vele factoren hier debet aan zijn. De context van een crisis bepaalt de wijze waarop de IGZ betekenis geeft en wat hiervan de uitkomsten zijn. Iedere crisis is uniek maar dit geldt ook voor het sensemakingproces. Door de focus niet alleen te leggen op de actor die betekenis geeft in de context (intrasubjective) maar het perspectief te verplaatsen naar het niveau van generic subjective, wordt inzicht gecreëerd in de wijze waarop een uitbraak of crisis sociaal geconstrueerd wordt en welke actoren hierin dominant zijn. Summary In this analysis there is viewed at the manner in which the ‘Inspectie voor de Gezondheidszorg’ (IGZ) has given meaning to the Klebsiella-outbreak, that took place in the hospital ‘Maasstad Ziekenhuis’ in Rotterdam in 2011. The main question in this analysis is: “How has IGZ given meaning to the Klebsiella-crisis in the ‘Maasstad Ziekenhuis’ and to which consequences did this lead for the conclusion of the crisis. In order to answer this main question, first an theoretical exploration took place, regarding the keyword Sensemaking. Sensemaking is about giving a meaning to situations. When a disorder appears in something that is considered normal, a meaning is given to the situation by people or by organisations. This leads to a meaning of the situation. Next to a theoretical exploration, also an empirical research took place regarding interviews and document and audio- and video analysis. IGZ was most important within the research that looked at the Klebsiella-outbreak. From the analysis of the results is found that sensemaking has taken place by IGZ at several moments during the Klebsiella-outbreak. During these moments the enactment process can be seen as the order in which the sensemaking took place. There are several moments of ambiguities that have led to’ IGZ’ to give a meaning to the situation. The fact that these ambiguities have occurred so many times can be explained by the pressure of the media and politics. This caused a faster circulation of information services, which caused social and political turmoil. The fact that the media forced the ‘Maasstad Ziekenhuis’ to proclaim the outbreak, also had an influence on this. The meanings that have been given to the situation or surroundings, form the principles from which IGZ views and gives meanings again. Little by little is the Klebsiella-outbreak socially established because continually there were given meanings, which made that the meanings determined how the outbreak was observed. In their sensemaking IGZ has given several meanings to the Klebsiella-outbreak. These meanings have led to IGZs’ conclusion that the Klebsiella-outbreak in ‘Maasstad Ziekenhuis’ was both avoidable and accusable. A number of factors have had an influence on the sensemaking of IGZ. Trust played a part in the principle in which IGZ gave an identity to the ‘Maasstad Ziekenhuis’. This explains the fact that IGZ was surprised by the statement of the outbreak. Besides trust, also knowledge and background have played a part in the sensemaking process. These factors have led to see the outbreak as a failure of a system. Also has this led to the micro-biologists being summoned to the disciplinary jurisdiction. It can be concluded that sensemaking by IGZ has occurred several times and that many factors may be account for this. The context of a crisis determines the way in which IGZ gives a meaning and what the results of it are. Every crisis is unique but that also applies for the sensemaking process. By not only focusing on the factor that gives a meaning in the context (intrasubjective) but by shifting the perspective to the level of generic subjective, an understanding is created in which way an outbreak or crisis is socially established and which factors are dominant in this.