Spoorwegmaatschappijen hebben jaarlijks meerdere malen te maken met grote storingen waardoor er gedurende een lange tijd geen treinverkeer mogelijk is van en naar een belangrijk knooppunt. Zodra het technisch mogelijk is om de treinen weer te laten rijden, kan het zo zijn dat het aantal gestrande reizigers groter is dan de reguliere dienstregeling aan zou kunnen. Daarom is een tijdelijke acyclische alternatieve dienstregeling noodzakelijk. In deze scriptie worden twee modellen gepresenteerd en met elkaar vergeleken. Beide modellen hebben als doel de totale wacht- en reistijd van de gestrande passagiers te minimaliseren. Voor implementatiedoeleinden zullen de modellen daarnaast in een korte tijd tot een goede oplossing moeten komen.