The coalition of the willing

Op welke manier kan procesomkering, vanuit het perspectief van de ge-meente, in de huidige praktijk bijdragen aan de voortgang van binnenstede-lijke transformatiegebieden in de Randstad? Zo luidt de centrale vraag van deze MCD-scriptie. De stagnatie in het aantrekken van wereldwijd kapitaal voor nieuwe pro-jecten in combinatie met een afgeremde economische groei, zijn zand in de raderen van gebiedsontwikkelend Nederland. Het effect is besef van een nieuwe realiteit die deels vraagt om andere, creatieve businessmodellen en werkwijzen om transformatiegebieden (weer) vlot te trekken. Procesomke-ring wordt in deze studie als een van die nieuwe werkwijzen geïdentificeerd, waarbij eindgebruikers gezamenlijk financiële middelen, kennis en kunde in-zetten binnen de eigen netwerken om kleinschalige fysieke ingrepen te organiseren, op basis van door de gemeente gestelde (globale) planologische kaders. De transformatie van een gebied komt zo langzaam op gang. Maar hoe organiseer en stimuleer je dat nu als gemeente bij aspirant initiatief-nemers? “De Spontane Stad’ (Urhahn, 2010) is een pleidooi voor kleinschalige initiatie-ven als kick-off voor deze nieuwe ontwikkelpraktijk. Vanuit literatuuronder-zoek, een praktijkverkenning en twee casussen, wordt onderzocht hoe het onderliggende mechanisme van procesomkering functioneert en kan worden toegepast op binnenstedelijke transformatiegebieden. Het onderzoek wijst naar de reële mogelijk voor de gemeente om een aanpak van procesomkering te creëren op een procesmatige manier, in twee stap-pen. Ten eerste gaat het om het zorgen voor flexibele planologische afwe-gingskaders (wat verwacht de gemeente van de initiatiefnemer?) en een viertal ‘Leidende principes’ (wat kan de initiatiefnemer van de gemeente verwachten?), als wenkend perspectief. De planologische afwegingskaders zoeken de randen op van de vormvereisten van het bestemmingsplan voor maximale ruimte voor initiatieven.