Optrekken aan de ander.

In 1899 brak de Tweede Boerenoorlog uit tussen het Britse rijk en de twee Boerenstaten in het zuiden van Afrika: de Oranjevrijstaat en Transvaal. In 1902 was de oorlog afgelopen, met als resultaat dat de wereldmacht Engeland het rijk uitgebreid zag worden met de twee voormalige Boerenrepublieken. In Nederland werd dit allemaal op de voet gevolgd en heerste het idee dat de Boeren verwant waren aan het Nederlandse volk en zijn steunden dus massaal de Boeren tijdens hun strijd. De uitkomst van de oorlog zorgde dan ook voor teleurstelling in Nederland. Na de oorlog kwamen drie Boerengeneraals die een belangrijke rol hadden gespeeld tijdens de oorlog naar Europa. De la Rey, de Wet en Botha waren geen onbekenden voor het Nederlandse publiek wat er voor zorgde dat veel Nederlanders de straat op gingen om de generaals te verwelkomen. De generaals kwamen naar Nederland om geld te collecteren die bestemd was voor de wederopbouw van de voormalige Boerenrepublieken. Het Nederlandse publiek zorgde er voor dat die missie slaagde. Echter, dat was niet het enige waar het publiek voor zorgde. Want hoewel de Nederlanders zich verwant voelden aan de Boeren, en het dus geen enkel probleem vonden om geld in te zamelen tijdens het bezoek van de generaals, was er een andere reden voor het enthousiasme van het Nederlandse publiek. Zij zagen het bezoek van de Boerengeneraals als het geschikte moment om Nederlands nationalisme te uiten. Dankzij het idee van stamverwantschap en het beeld dat de Boeren onderdeel waren van dezelfde stam als het Nederlandse volk, als ware twee verschillende takken van dezelfde boom, konden de prestaties van de Boeren tijdens de Tweede Boerenoorlog gebruikt worden voor het Nederlands nationalisme. Ook het feit dat de Boerencultuur bleef voortbestaan ondanks de winst van de Britten in de oorlog werd gebruikt door het Nederlandse publiek om de legitimiteit van de eigen natie te uiten. Doordat het Nederlands nationalisme sinds de negentiende eeuw in het slop was geraakt en in Nederland zelf geen inspiratie gevonden kon worden werd naar het buitenland gekeken. De ‘stamverwante’ Boeren waren op die manier een reddingsboei voor het nationalisme in Nederland. Tijdens het bezoek van de drie generaals aan onder meer Middelburg en Rotterdam greep het publiek de kans om, via stamverwantschap, de eigen natie te onderstrepen. Dit was nadrukkelijk het geval voor het publiek, de Nederlandse regering en andere grote organisaties weerhielden zich grotendeels van inmenging met het bezoek. Zo ontstond er een dynamiek in het bezoek van de Boerengeneraals dat oorspronkelijk slechts het doel had om geld te collecteren voor de wederopbouw van de voormalige Boerenrepublieken.