De representatie van Nederhop

Voor deze masterscriptie is de representatie van Nederlandse hiphop, oftewel Nederhop, in de Nederlandse kwaliteitskranten de Volkskrant en NRC Handelsblad onderzocht. De onderzochte periode is 1990-2012, beginnend in het jaar dat de muziekstroming voor het eerst opdook in de hitlijsten en media, tot het jaar van onderzoek. Hiphop begon in de Verenigde Staten als subcultuur en heeft vele controverses gekend. Over de hele wereld zijn in navolging van het Amerikaanse voorbeeld hiphopstromingen ontstaan, zo ook in Nederland. De Nederlandse hiphopvariant kent minder deviante artiesten en uitingen, maar heeft wel enkele controverses gekend. Deze achtergrond maakt de relatie tussen kwaliteitsmedia en de hiphopcultuur interessant te onderzoeken. Tevens is in Nederland nog niet veel onderzoek gedaan naar specifiek Nederlandse hiphop en de mediarepresentaties hiervan. Middels een interpretatieve inhoudsanalyse zijn 125 artikelen uit de twee kwaliteitskranten onderzocht. Hierbij is geanalyseerd op subculturele representaties, classificatie, om te kunnen achterhalen of Nederhop als legitieme kunstvorm wordt gezien, en thema’s die veel met hiphop in verband worden gebracht; zoals authenticiteit, lokaliteit en etniciteit. De interpretatieve inhoudsanalyse is gekozen, omdat het om een relatief nieuw onderzoeksthema gaat en de analyse dus een explorerend karakter had. In de Nederlandse hiphopverslaggeving blijken drie periodes te onderscheiden: een beginperiode tot en met 2001, waarin enkele (blanke) rappers vooral als knullig worden gerepresenteerd, de donkere rappers uit achterwijken als de Bijlmer blijken in die periode meer in een subcultureel discours te worden gerepresenteerd. De tweede periode loopt van 2002 tot 2005, waarin Marokkaans-Nederlandse rappers de overhand hebben in de verslaggeving en veel aandacht besteedt wordt aan het engagement van de rappers: Postbus 51-rap. De laatste periode, van 2005 tot 2012 kenmerkt zich door een grote verscheidenheid in gerepresenteerde artiesten en stijlen, Nederhop wordt volwassen genoemd en zou wat betreft authenticiteit en inventiviteit het Amerikaanse voorbeeld voorbijgestreefd zijn. Nederhop heeft in de loop der jaren steeds meer legitimiteit verkregen bij de muziekjournalisten. In de beginjaren werd de stroming als een niet serieus te nemen gril beschouwd, beschreven in vooral populair esthetische termen. In de laatste periode blijken steeds meer artistiek esthetische termen gebruikt te worden bij het representeren van Nederhop en wordt de stroming als legitiem beschouwd. De groep rappers die als subcultuur werd omschreven in de beginperiode bestaat anno 2012 nog altijd: zo nu en dan duiken artikelen op over Bijlmerrappers die naar Amerikaans voorbeeld er naast hun muziekcarrière een carrière in de misdaad op nahouden.