The effectiveness of a Disease Management Programme for patients with depression in The Netherlands

Depressie is een ziekte die veel voorkomt in Nederland en hoge kosten met zich meebrengt. Het welzijn van het individu wordt in hoge mate beinvloed door een depressie, omdat het de sociale, emotionele en fysieke mogelijkheden beperkt. Wanneer een depressie niet (adequaat) behandeld wordt, kan de depressie chronisch worden. Belangrijke knelpunten in de zorg voor patiënten met een depressie zijn onderdiagnostiek, onder of overbehandeling, therapieontrouw en de passieve rol van de patiënt in de keuze van een behandeling. Het Chronic Care Model (CCM) is een model, bestaande uit zes componenten, dat een kader vormt voor het verbeteren van de kwaliteit en uitkomsten van de zorg voor patiënten met chronische ziekten. Disease management programma's (DMP) zijn vaak gebaseerd op het CCM en zijn ingevoerd om de kwaliteit en efficiëntie van de zorg voor chronisch zieke patiënten te verbeteren. DMPs hebben al significante verbeteringen laten zien, maar meer kennis is nodig over de effectiviteit van DMPs. Om bij te dragen aan deze kennis is een nationaal programma opgezet met als doel het evalueren van 22 DMPs gericht op verschillende chronische ziekten. In deze studie wordt het DMP voor patiënten met een depressie, een van de 22 DMPs, geanalyseerd. Het doel is om vast te stellen of de interventies overenkomen met het CCM, wat de effecten van de DMP zijn op de kwaliteit van zorg en of er verschillen zijn in uitkomst indicatoren tussen patiënten die volgens het DMP behandeld zijn en patienten die volgens de standaard zorg behandeld zijn. Documenten zijn geanalyseerd om vast te stellen welke interventies zijn geimplementeerd. Verder is de ACIC-S gebruikt om de kwaliteit van zorg te bepalen en geanonimiseerde patiënten gegevens, geregistreerd door huisartsen, zijn statistisch geanalyseerd. De interventies gebruikt in het DMP voor patiënten met een depressie kwamen overeen met de zes componenten van het CCM en waren gericht op patiënten, professionals, alsook op de organisatorische aspecten van de zorg. De kwaliteit van zorg was verbeterd, echter verdere verbetering naar het niveau van optimale ondersteuning van chronische zorg is nog mogelijk. Verder werden effecten gezien op het antidepressiva gebruik bij patiënten met milde depressie en op het doorverwijsgedrag bij patiënten met een ernstige depressie. Voor verdere analyse van de effecten van het DMP bij patiënten met depressie is het noodzakelijk de registratie van indicatoren te verbeteren. Uitkomsten van evaluaties moeten betrouwbaar zijn om het management en artsen op goede wijze te kunnen ondersteunen in hun besluitvorming rondom beleid en behandeling. Verder onderzoek is nodig om te kunnen verklaren waarom de registratie van de indicatoren zo slecht is uitgevoerd door de huisartsen van de tien gezondheidscentra.