Interactionele expertise bij chronisch zieken

Het aantal mensen met een chronische darmziekte neemt de komende jaren flink toe, zowel in Nederland als in Europa. Onder chronische darmziekten valt Colitis Ulcerosa en Crohn. Inflamatory Bowel Disease (IBD) is de verzamelnaam voor Crohn en Colitis Ulcerosa. Er kan nog veel winst behaald worden voor de kwaliteit van leven van IBD patiënten door de behandeling op de patiënt af te stemmen. Zo wordt ook ingespeeld op de toenemende kosten die deze patiëntengroep met zich mee brengt. Door de zorg te optimaliseren worden onnodige, dure of schadelijke procedures voorkomen. Meer inzicht in de sociale en psychologische aspecten, met name de communicatie tussen artsen en de chronisch zieke patiënten, verbetert de zorg voor de IBD patiënten. Een specifieke manier om naar dit samenspel te kijken en deze in kaart te brengen is onderzocht door naar de interactie tussen arts en patiënt te kijken vanuit het begrip ‘interactionele expertise’. Het domein van interactionele expertise is kennis over het leven met een chronische ziekte, dus de ervaringskennis van patiënten. Als de artsen interactionele expertise ontwikkelen, dan begrijpen ze aan welke informatie en behandeling de patiënten behoefte hebben. Centraal staat de vraag: “Bezitten artsen interactionele expertise wat betreft chronisch zieke patiënten en hoe ziet deze er uit op een endoscopie afdeling in een Nederlands academisch ziekenhuis?” Om deze centrale vraag te onderzoeken is gebruik gemaakt van de kwalitatieve onderzoeksmethoden observaties, video-etnografie en de Imitation Game. Het betreft twaalf observaties, negen observaties middels video-etnografie en vier Imitation Games. De IBD artsen hebben interactionele expertise nodig om de dagelijkse problemen van het leven met de chronische darmziekte te begrijpen. De mate waarin de arts interactionele expertise opdoet is afhankelijk van de ervaring van de arts met patiënten met IBD en de kunde om deze interactie om te kunnen zetten in het eigen maken van de taal van de patiënten. Het is duidelijk geworden dat sommige IBD artsen interactionele expertise bezitten op het domein van de ervaringskennis van de patiënt. Maar de mate waarin de artsen interactionele expertise bezitten is nog onduidelijk. De artsen zijn namelijk niet volledig in staat om de discours van de patiënt te reproduceren lieten de Imitation Games zien. Het is niet altijd even duidelijk of de artsen weten welke informatie IBD patiënten cruciaal vinden bij hun behandeling. Zichtbaar is geworden waar de communicatie tussen chronisch zieke patiënten en zorgverlener verbeterd kan worden voor de meest optimale zorgverlening. Om de vertaalslag te kunnen maken naar de ervaring en leefwereld van de patiënten en passende adviezen te kunnen geven, dienen de IBD artsen meer interactionele expertise op te doen.