De balanced scorecard van het UMC Utrecht

Doel Deze casestudie geeft inzicht in de manier waarop de balanced scorecard ontworpen en geïmplementeerd kan worden binnen een zorginstelling, in dit geval het UMC Utrecht. Tevens geeft de casestudie inzicht over hoe de balanced scorecard zich gedurende de tijd heeft ontwikkeld en welke toegevoegde waarde het managementinstrument heeft voor de besturing van Het UMC Utrecht. Methoden Door middel van een literatuurstudie is de literatuur rondom de thema's van deze casestudie onderzocht, te noemen: balanced scorecard, besturing, besturing op afstand en bedrijfsmanagement. Vervolgens is kwalitatief onderzoek gedaan bij het UMC Utrecht met behulp van interviews. Deze interviews zijn semigestructureerd op basis van de thema's die uit het literatuuronderzoek voortkwamen en werden half open afgenomen zodat er ruimte was voor ervaringen van de respondenten. Om de interviews te ondersteunen, zijn verschillende documenten met betrekking tot de balanced scorecard van het UMC Utrecht geraadpleegd. Resultaten Dat de balanced scorecard met veel haast bij het UMC Utrecht is ingevoerd heeft voornamelijk te maken met de (financieel ongunstige) periode waarin het UMC Utrecht verkeerde. Mede hierdoor is het proces van ontwerp van de balanced scorecard niet efficiënt verlopen. De balanced scorecard van het UMC Utrecht is niet op zorgvuldige wijze ontworpen. Ten eerste werd de balanced scorecard werd met andere doeleinden ontworpen dan waarvoor Kaplan en Norton het in het leven hebben geroepen. Daarnaast is er aan het officiële format van Kaplan en Norton veel veranderd. Hierdoor is er een gebrekkig ontwerp van de balanced scorecard ontstaan. De balanced scorecard van het UMC Utrecht mist de koppeling met de strategie, is niet balanced en vertegenwoordigt niet alle kerntaken van het UMC Utrecht voldoende. Daarnaast is gedurende de tijd de balanced scorecard niet aangepast aan de veranderende interne en externe omgeving. Hierdoor zeggen de gegevens uit de balanced scorecard weinig over de huidige performance van de organisatie. Conclusie Doordat de balanced scorecard van het UMC Utrecht een gebrekkig ontwerp heeft, is het niet mogelijk alle functies zoals Kaplan en Norton die voor de balanced scorecard claimen, te gebruiken. Bij het UMC Utrecht is het niet mogelijk strategisch te besturen doordat de balanced scorecard niet op de strategie is afgestemd en dus geen duidelijke koers aangeeft. De balanced scorecard van het UMC Utrecht gaat daarbij voorbij aan de potentie van de balanced scorecard en wordt er geen gebruik gemaakt van de waarde die het wel te bieden heeft, namelijk het besturen van een organisatie. De balanced scorecard wordt bij het UMC Utrecht slechts gebruikt ten behoeve van beheersing, verantwoording en communicatie. Op deze functies kan de besturing van de organisatie niet leunen. Door de balanced scorecard op deze manier te gebruiken draagt het slechts bescheiden bij aan de besturing van het UMC Utrecht.