Een schijnvertoning van de vrouw

Doordat Jacques Derrida de vraag naar Nietzsches stijl verlegt naar de vraag naar Nietzsches vrouw staat er in Sporen. De stijlen van Nietzsche nogal wat op het spel. Nietzsche had de vrouw namelijk gekoppeld aan cruciale noties uit de filosofie, zoals de waarheid. Derrida neemt deze koppeling met de waarheid over, maar was het Nietzsche echt niet om de vrouw zelf te doen? In deze bachelorscriptie worden Nietzsches aforismen over de vrouw daarom vergeleken met Derrida’s duiding van diezelfde aforismen, om op basis daarvan te achterhalen of Derrida trouw blijft aan Nietzsches teksten. Ook wordt – Derrida’s opvattingen over schrift en interpretatie indachtig – beschouwd welke rol Nietzches teksten in Derrida’s betoog spelen. Uiteindelijk zal blijken dat Derrida, ondanks de inhoudelijke overeenstemming tussen Derrida en Nietzsche, Nietzsches geschriften over de vrouw uiteindelijk vooral inzet ter illustratie van zijn deconstructieve manier van lezen: de vrouw blijkt bij Derrida niet meer dan een naam te zijn voor de différance.