EAT, SLEEP, RAVE, REPEAT?

‘Raven’, ook wel het uren- of dagenlang feesten, vaak onder invloed van drugs, is voor veel jongeren een levensstijl die vandaag de dag bij techno-muziek en techno-feesten hoort. In deze thesis wordt gekeken hoe Nederlandse jongeren betekenis geven aan techno-muziek en de Rotterdamse techno-scene. Wat maakt de techno-scene zo aantrekkelijk voor jongeren om tot toe te willen treden? En waaraan verlenen de fans authenticiteit, zowel in de muziek als de scene? Door middel van diepte-interviews met vijftien fans is geprobeerd om deze vragen te beantwoorden. In veel wetenschappelijk onderzoek naar jeugdculturen die gebaseerd zijn op muzikale stromingen komt het werk van het Centre for Contemporary Cultural Studies (CCCS) naar voren. Voor dit onderzoek blijkt de term subcultuur echter achterhaald en is het concept scenes, voortgevloeid uit de term subcultuur, beter van toepassing om het gedrag van deze fans te verklaren. Veel onderzoekers gaan uit van de originele raves uit de jaren negentig (Weber 1999; Thornton 1996; Reynolds 1999) maar maken hierin geen onderscheid in de vele muzikale subgenres die onder raves vallen. In dit onderzoek komt een viertal factoren naar voren die volgens de fans kenmerkend zijn voor de techno-scene; het publiek, de locatie, het drugsgebruik en de sfeer. Hoewel Weber (1999) deze factoren ook toekent aan de originele raves uit de jaren negentig is in dit onderzoek naar voren gekomen dat fans wel degelijk een verschil ervaren in de beleving van house- en techno-muziek, en daarmee ook house- en techno-feesten. De kenmerken waaraan de fans authenticiteit verlenen binnen de muziek (de aanwezigheid van een continue climax, het snelle ritme, de zware bas) en de scene (de vriendelijke en open sfeer, een gevoel van saamhorigheid) staan lijnrecht tegenover de ‘commerciële’ house-muziek. Het zijn deze vier factoren tezamen die volgens de fans niet alleen kenmerkend zijn voor de scene, maar ook de aantrekkingskracht vormen om deel uit te willen maken van de scene.