Het Nieuwe Werken

Door met name de globalisering en de technologische vooruitgang wordt er op dit moment gewerkt binnen een flexibele en dynamische omgeving. Deze dynamische omgeving vraagt om een omslag van een mechanisch systeem naar een organisch systeem met een bijpassende manier van werken, het Nieuwe Werken. Bijl (2009) beschrijft de theoretische en de praktische kant van het Nieuwe Werken. Het Nieuwe Werken is een visie om werken effectiever, efficiënter maar ook plezieriger te maken voor zowel de organisatie als de werknemer (Bijl, 2009, p. 27). Van de Haterd (2010) geeft aan dat het vooral om slimmer werken gaat. Bij het Nieuwe Werken staat het plaats- en tijdongebonden werken centraal. De technologische mogelijkheden van deze tijd maken dit mogelijk. Denk bijvoorbeeld aan digitalisering van informatie, mobiele ICT hardware, telewerken, beschikbaar zijn van real time managementinformatie, toegankelijkheid van internet, virtuele communicatie, videoconferentiesystemen, Web 2.0 en applicaties zoals Yammer en Share Point. Het unieke werk, het werk waar creativiteit en kennis voor nodig is, kan niet geautomatiseerd worden (Van de Haterd, 2010, p. 158). Volgens Van de Haterd zal de invloed van de factor mens in het werkproces alleen maar toenemen (2010, p. 159). In dit onderzoek wordt onder andere beschreven op welke manier het Nieuwe Werken de werkbeleving beïnvloedt. Aangenomen wordt dat dit via een aantal aspecten verloopt. De stelling bij het Nieuwe Werken is dat dit tot meer tevredenheid en betrokkenheid leidt bij de werknemers. De vraag is of dit ook daadwerkelijk in de praktijk gebeurt, welke kenmerken hier invloed op hebben en hoe dat te verklaren is.