Boundary spanning in de context gezet

Op 19 maart 2014 werd er in de gemeente Rotterdam een nieuw bestuursmodel ingevoerd. Hierbij werd de bestuurlijke laag op deelgemeentelijk niveau vervangen door gebiedscommissies. Deze verandering ging gepaard met een grote reorganisatie binnen de gemeente Rotterdam waarbij op tal van terreinen verschuivingen plaatsvonden. Deelgemeenten werden afgeschaft en taken en verantwoordelijkheden met bijbehorende bevoegdheden en middelen werden anders ingericht. Deze verandering was aanleiding voor de onderzoeksvraag om te onderzoeken of het vermogen van gebiedsaccounthouders en gebiedsmanagers om wensen en behoeften van gebieden te kunnen koppelen aan inzet van de gemeentelijke diensten is beïnvloed door het nieuwe bestuursmodel. Dit vermogen om te verbinden is gekoppeld aan de term 'boundary spanning' die in verscheidene literatuur (Williams, 2002; Van Meerkerk & Edelenbos, 2013) wordt gebruikt. Om de hoofdvraag te onderzoeken is een case study uitgevoerd, met als geneste case het gebied Prins Alexander. Hierbij is gefocust op de gebiedsaccounthouders en gebiedsmanagers die betrokken zijn bij dit gebied. De gebruikte onderzoeksmethoden waren documentenstudie, tien semigestructureerde interviews en (participatieve) observaties. De verandering van bestuursmodel heeft in grote lijnen ervoor gezorgd dat gebiedsmanagers meer afhankelijk geworden van de clusters om te kunnen zorgen dat wensen en behoeften uit een gebied vervuld kunnen worden. Het is nu moeilijker om als gebiedsmanager zelf iets voor het gebied voor elkaar te krijgen. Verder zijn door de verandering cluster veel meer verantwoordelijk geworden voor het zorgen voor maatwerk voor een gebied. De gebieden zijn een stap richting het college en clusters gekomen, en het college en de clusters een stap richting de gebieden. Door de afschaffing van de politieke laag is er meer een wij-gevoel gekomen tussen gebieden en clusters en verdwijnt de wij/zij tegenstelling. Door deze verandering is er meer boundary spanning nodig.