Doe je plicht, verdien je recht

In de literatuur is weinig bekend over geleid vrijwilligerswerk voor uitkeringsontvangers, laat staan de opbrengsten en ervaringen hiervan en de condities waaronder deze tot stand komen (of niet tot stand komen). Een aanzet hiertoe is een beleidsevaluatie van Maatschappelijke Inspanning in Rotterdam uitgevoerd door Van der Aa (2012). Echter schiet dit rapport tekort om een tweetal redenen: allereerst laat het evaluatierapport enkel de harde cijfers zien met betrekking tot de uitstroom uit de uitkering. Met andere woorden evalueert het met name de re-integratie doelstelling en niet alle vooraf beoogde sociale doelen en inhoudelijke onderliggende veronderstellingen (Tudjman, de Jong & Snel, 2011). Daarnaast geeft het weinig tot geen inzicht in de sociale processen die op microniveau spelen. Wat geven de cijfers weer als het om mensen gaat? Wat doen actief geworden uitkeringsontvangers? Wat wordt er van hen gevraagd, hoe ziet het traject er uit en hoe verlopen sociale processen? Hoe ervaren zij deze verplichting en de werkzaamheden die zij verrichten? Leidt het traject tot de veronderstelde sociale opbrengsten en dus vermindering van negatieve effecten van werkloosheid? Veel van dit soort vragen kwamen bij mij op, welke na enige tijd gestructureerd zijn in de volgende probleemstelling: Wat zijn de opbrengsten en ervaringen van geleid vrijwilligerswerk binnen Maatschappelijke Inspanning en hoe kunnen verschillen in opbrengsten en ervaringen verklaard worden?