Tussen sturen en loslaten

Gemeenten hebben grote invloed om te sturen op zelforganisatie van burgers bij de realisatie van windenergie. Dit type zelforganisatie kan niet zonder sturing omdat de gemeente bevoegd gezag is voor de ruimtelijke inpassing en de complexiteit van de projectontwikkeling een actieve, faciliterende opstelling van de gemeente vergt. Het onderzoek toont aan dat de grootste werking uitgaat van incentivesturing. Daarnaast dragen boundary spanning en mutual adjustment bij aan het versterken van het zelforganiserend vermogen. Zelforganisatie bij windenergie is sterk waarden gedreven en maakt een duidelijke stellingname over ambitie en doelstelling nodig vanuit het politiek-bestuurlijk krachtenveld. Is die er niet dan kunnen incentives maar zeker boundary spanning en mutual adjustment slechts gebrekkig worden ingezet. Voorts is zelforganisatie bij windenergie vanwege de complexiteit gebaat bij co-productie.