De bestuurlijke productie van tijd en ruimte in hedendaags stedelijk beleid

Samenvatting: In dit onderzoek combineer ik het late werk van Michel Foucault over governmentality met Francois Ewalds genealogische analyses van het risicobegrip om te analyseren hoe er in hedendaags stedelijk beleid in Rotterdam gebruik gemaakt wordt van het idee van risico om stedelijke populaties te managen en te dresseren. Via de bestuurlijke productie van zowel tijd als ruimte wordt risico ‘operationeel’ – zo wordt er een praktische invulling aan dat begrip gegeven – als een ‘schema van rationaliteit’ zoals Ewald het noemt, als een ‘principe ter objectivering van mensen dingen en hun relaties’. De toepassing van dat principe leidt ertoe dat zich ‘objecten’ van bestuur uit kunnen kristalliseren die zo uitgesorteerd worden en daarmee letterlijk behandelbaar worden en beschikbaar kunnen worden gesteld voor bestuurlijke interventies, zoals risicojongeren (mensen) en probleemwijken (dingen). Door tijd en ruimte strategisch te stollen wordt risico observeerbaar en daarmee bestuurbaar gemaakt. De normaliserende effecten die daarvan uitgaan werken niet alleen in op die tot veiligheidsrisico omgecodeerde ‘objecten’ maar effectueren ook de stedelijke populatie als geheel doordat in de wijze waarop risico wordt geoperationaliseerd tevens de norm wordt gesteld voor wat ‘normaal’ gedrag is.