Politiek en de Olympische Spelen

Van oorsprong moeten de moderne Olympische Spelen, bedacht door Fransman Pierre de Coubertin, zonder politieke invloeden georganiseerd worden. Uit de geschiedenis blijkt echter dat dit ideaal al vanaf de eerste Spelen in Athene mislukte. In de jaren daarna werd dit sportevenement steeds vaker om politieke ideeën te uiten. De Spelen van Berlijn (1936) en London (1948) zijn bijzondere Spelen. Ten eerste omdat dit de laatste voor en de eerste na de Tweede Wereldoorlog waren. Voor deze thesis is onderzoek gedaan naar het politieke beeld dat werd aangereikt. Voor het beeld van Amerika is gebruik gemaakt van The New York Times en Time Magazine en voor het beeld in Nederland is, om vanuit een gelijke invalshoek te kijken, gebruik gemaakt van het Algemeen Handelsblad en Panorama. Voor beide evenementen is een onderzoeksperiode van vier jaar opgesteld, om op deze manier een zo compleet mogelijk plaatje weer te geven van welk beeld de lezers kregen aangereikt van de beide Olympische Spelen. Door middel van analyse van teksten en afbeeldingen is gekeken naar welk beeld de lezers van beide Spelen kregen aangereikt. De Spelen van Berlijn staan bij veel historici bekend als de Spelen van Adolf Hitler. Hij wilde dit sportevenement gebruiken om zijn politieke ideologie te tonen aan de rest van de wereld. In de Amerikaanse onderzoeksbladen werd de politieke kant meer aangereikt dan in de Nederlandse kranten en tijdschriften. Vooraf werd door de Amerikanen nog gesproken over de ongelijkheid in Duitsland en de mogelijke gevolgen hiervan voor bijvoorbeeld de Afro-Amerikaanse sporters. Tijdens het evenement werd dit echter niet meer getoond en kwam de aandacht volledig op de sporters te liggen. De rol van Hitler werd tijdens het evenement ook niet besproken, terwijl in de aanloop naar dit evenement de politieke aandacht hier juist op was gefocust. Ook in de Nederlandse kranten en tijdschriften werd de vraag gesteld of een boycot van de Spelen geen optie was. Uiteindelijk werden, na beloftes van Hitler zich te houden aan de afspraken met het IOC, in Amerika en Nederland de artikelen over de propaganda minder. Waar in de Nederlandse artikelen tijdens de Spelen bijna geen aandacht was voor de politieke propaganda in Berlijn, lieten de afbeeldingen deze kant juist wel zien. Ook op de Amerikaanse afbeeldingen waren politieke uitingen te zien. Tijdens de Spelen van London was de wereld aan het herstellen van de Tweede Wereldoorlog. Zo had de Britse economie een flinke klap gekregen en was het nog maar de vraag of de Olympische Zomerspelen wel door konden gaan. Uiteindelijk gaven de Britten, dankzij sponsoring en het in bruikleen nemen van evenementlocaties, groen licht voor de doorgang van dit evenement. Ook hier werd de Olympische Spelen gebruikt om een politieke boodschap te tonen. De Spelen moesten immers laten zien dat de Britten niet verslagen waren en nog steeds in staat waren een groot evenement te organiseren. In zowel de Amerikaanse als Nederlandse onderzoeksbladen werden vooral de sportieve kanten van de Spelen getoond. Een mogelijke verklaring voor dit beeld is dat na de Tweede Wereldoorlog het beeld positief moest zijn. De oorlog had immers al genoeg negatieve verhalen gebracht. Op de afbeeldingen in Amerika en Nederland over de Spelen van London werd min of meer hetzelfde beeld aangereikt als in de artikelen, waarmee bij deze Spelen vooral het beeld van de sporters werd aangereikt.