Joods leven op Curaçao: Jossy Maduro

Vierhonderd jaar terug migreerden Sefardische joden via Nederland naar noordoost Brazilië en wat later ook naar Suriname en Curaçao. Tot op de dag van vandaag bestaan joodse gemeenschappen in deze gebieden. De blanke bevolking op Curaçao bestond voor een derde tot de helft uit Sefardische joden en zij hebben een grote bijdrage geleverd aan de bloeiende economie op het eiland. De moedergemeente in Amsterdam had een grote religieuze invloed op de joodse gemeente op Curaçao. De joodse gemeente werd georganiseerd volgens de reglementen van Portugees-Israëlitische moedergemeente uit Amsterdam en de rabbijnen werden opgeleid in Bets Haim te Amsterdam. Vanaf 1880 begon de groepsidentiteit binnen de Sefardische gemeenschap op Curaçao af te nemen als gevolgd van externe factoren, zoals de komst van de olieraffinaderij, de Tweede Wereldoorlog en versnelde communicatiemiddelen. Op Curaçao bestaat de joodse gemeenschap nog steeds voornamelijk uit een blanke elite. Uit recente onderzoeken is gebleken dat Sefardische joden zich bovenal Curaçaos voelen. Echter, hoe de Sefardische-Curaçaose identiteit in de periode tussen 1880 en 1950 eruitzag, is vooralsnog niet bekend. In dit onderzoek wordt ingezoomd op een Sefardisch-Curaçaose identiteit in de eerste helft van de twintigste eeuw, namelijk van Jossy Maduro (1891-1964). Aan de hand van zo’n 700 brieven in de Collectie Maduro (CBG) wordt onderzocht hoe het leven van Sefardische joden op Curaçao in de tussenliggende tijd eruit heeft kunnen zien.