'Non, je ne regrette rien'

Op 22 april 1961 probeerde een deel van het Franse leger, onder leiding van de generaals Challe, Salan, Jouhaud en Zeller, middels een putsch president de Gaulle onder druk te zetten Frans-Algerije als Franse kolonie te behouden. Na zijn installatie als president van de Franse Vijfde Republiek was De Gaulle een verzelfstandigingsproces gestart voor Frans-Algerije, waarbij hij op veel weerstand vanuit onder andere het Franse leger stuitte. Zij zagen de totstandkoming van een onafhankelijk Algerije en de verdere dekolonisatie van het Franse Rijk als een aantasting van hun bestaansrecht. Getekend door de koloniale- en oorlogservaringen in Frans-Indochina, waarbij het leger de strijd verloor en het land uiteindelijk verzelfstandigd werd, wilde men er alles aan doen om een herhaling van deze gang van zaken te voorkomen. In een ultieme poging het dekolonisatieproces te stoppen en zo Algerije als Frans grondgebied te behouden, besloot een deel van het Franse leger zich te verenigen en zich tegen de president te keren. Het was voor de eerste maal dat het Franse leger zo een actieve politieke rol innam en het beleid van Frankrijk probeerde te beïnvloeden. Binnen deze scriptie wordt er gekeken naar de motieven voor de putsch, met een specifieke focus op de beweegredenen van generaal Raoul Salan en majoor Helié Denoix de Saint Marc. Daarnaast wordt er gekeken naar de oorlog in Indochina en het verloop van de gebeurtenissen in Frans-Algerije met de putsch als climax. Op basis van het bestuderen van de memoires van Salan en Saint Marc, de verslagen van de rechtszaken na de putsch, biografieën van Salan en Saint Marc en bronnen over de oorlog in Indochina, de situatie in Frans-Algerije en de putsch, wordt er binnen de scriptie een antwoord gegeven op de hoofdvraag wat was de invloed van de oorlogs- en koloniale ervaring in Indochina op de motieven voor de putsch in Frans-Algerije in 1961.