Het domein van de verpleeghuisarts

Dit onderzoek heeft als onderwerp de beroepsgroep van verpleeghuisartsen. Ontwikkelingen binnen de ouderenzorg hebben ervoor gezorgd dat verpleeghuisartsen zich meer op de extramurale markt zijn gaan richten. Verbleef de doelgroep van oorsprong binnen de muren van het verpleeghuis, nu verbreedt de beroepsgroep haar domein naar alle chronisch zieken en ouderen met een complexe zorgvraag, ongeacht hun verblijfsplaats. Met het verbreden van de doelgroep naar de extramurale patiënten in het verzorgingshuis en de thuissituatie begeeft de verpleeghuisarts zich nadrukkelijk op het terrein van de huisarts. De beroepsgroep van verpleeghuisartsen is hiermee in ontwikkeling en het doel van dit onderzoek is inzicht in dit professionaliseringsproces, met name in de domeinafstemming met de huisartsen. De probleemstelling van het onderzoek luidt: Op welke manier positioneert de beroepsgroep van verpleeghuisartsen zich ten opzichte van huisartsen op de extramurale markt? De beroepsgroep wordt hierbij onderverdeeld in drie actoren: de vereniging, de opleiding en de individuele verpleeghuisartsen. Om de probleemstelling te beantwoorden is een kwalitatief onderzoek verricht in de vorm van een case study. De data zijn verzameld met behulp van documenten en interviews. Het domein van de verpleeghuisarts wordt in het takenpakket omschreven. Volgens de beroepsvereniging vraagt complexe zorg, ongeacht de verblijfsplaats van de patiënt, om de integrale benadering van de verpleeghuisarts. In het onderzoek is gekeken in hoeverre er erkenning voor het extramurale domein is bij relevante externe partijen. De Landelijke Huisartsen Vereniging erkent het extramurale domein van de verpleeghuisarts. Maar landelijke erkenning wil niet betekenen dat het op lokaal niveau vorm krijgt. De individuele huisarts heeft een (financieel) belang bij het in eigen hand houden van de zorg aan ouderen. De overheid erkent het domein in naam, maar regelt de randvoorwaarden onvoldoende. Dit past in het beleid van de terugtrekkende overheid. In de samenleving is de verpleeghuisarts de grote onbekende. De verpleeghuisartsen zullen zich nadrukkelijker moeten profileren als belangrijke speler op het gebied van de extramurale ouderenzorg. Individuele verpleeghuisartsen moeten inspelen op de mogelijkheden op lokaal niveau en tegenover de huisartsen bewijzen dat ze complementair werken. Of de verpleeghuisartsen zich zullen positioneren op de medische as tussen de huisarts en de klinisch geriater zal voor een groot deel afhangen van de verpleeghuisartsen zelf. De nieuwe opleiding tot verpleeghuisarts met een duidelijke oriëntatie naar extramuraal kan hier een belangrijke rol in spelen.