De winst en het verlies van Hillary Clinton in Nederlandse dagbladen

Het stond voor velen al vast: Hillary Clinton zou de eerste vrouwelijke president van Amerika worden en het glazen plafond breken. In aanloop naar de verkiezingen voorspelden de peilingen een ruime overwinning op rivaal Trump en dagbladen in de VS, maar ook in Nederland steunden Clinton publiekelijk. Verschillende Nederlandse media hadden in aanloop naar de verkiezingen speciale items waar de Amerikaanse verkiezingen dagelijks werden besproken, de Amerikaanse verkiezingen werd nauw gevolgd door het Nederlandse publiek. En toen op 9 november de verkiezingsuitslag bekend werd, en Donald Trump de verkiezingen won was de verslagenheid groot. Al snel kwam men tot de conclusie dat de media toe was aan zelfreflectie, want hoe kon men er zo naast zitten? Clinton werd als feministisch boegbeeld gepresenteerd, zij zou de stem zijn voor alle vrouwen van de wereld en eigenhandig het glazen plafond breken. Dit was nodig, in Amerika zijn vrouwen nog steeds ondervertegenwoordigd in de politiek. En niet alleen in Amerika is beeldvorming rondom vrouwen een belangrijk onderwerp, ook in Nederland houdt het de maatschappij bezig. Clinton geliefd en tegelijkertijd gehaat door velen leek de ideale kandidaat om het op te nemen tegen de onervaren Donald Trump. Niets bleek minder waar. In dit onderzoek is de beeldvorming rondom Hillary Clinton in de vijf meest gelezen Nederlandse dagbladen onderzocht. Hierbij is niet alleen gekeken naar de beeldvorming rondom Hillary Clinton, maar ook naar de mate van zelfreflectie van de journalistiek in de zoektocht naar een oorzaak voor de inschattingsfouten die gemaakt zijn, maar ook medialogica en nieuwswaarden. Uit een kwalitatieve inhoudsanalyse is gebleken dat de beeldvorming rondom Hillary Clinton in de Nederlandse dagbladen op een stereotyperende manier heeft plaatsgevonden. Er werd veelvuldig gerefereerd aan het uiterlijk van Hillary Clinton en zij werd geassocieerd met haar man Bill Clinton. Bovendien kwam naar voren dat Clinton gehaat werd. De thema’s die naar voren zijn gekomen vatten deze patronen samen in het Clintonisme, het feministische falen en de journalistieke bubbel. Uit de analyse kan men concluderen dat er nog een lange weg te gaan is als het om beeldvorming rondom machtige vrouwen in de (Nederlandse) media aankomt.