Optimale capaciteitsbenutting van de polikliniek

Patiëntenlogistiek is een vakgebied volop in ontwikkeling. In veel zorgorganisaties is door toepassing van zorglogistieke principes winst te behalen. Dit onderzoek richt zich op het capaciteitsgebruik van de polikliniek orthopedie in het Erasmus MC. De centrale probleemstelling is: ‘Hoe kan de polikliniek zodanig worden ingericht, dat de beschikbare capaciteiten optimaal worden benut?’ Het doel van dit onderzoek is om door middel van een analyse van de huidige situatie, te komen tot een verbetervoorstel. Methode: Het onderzoek kan getypeerd worden als beschrijvend en explorerend en is opgezet als een case-study. Empirische data zijn verzameld door observaties, interviews met betrokkenen en analyse van beschikbare documenten. Tevens is de toegangstijd en de uitloop van de spreekuren gemeten. Resultaten: Capaciteiten worden toegewezen op basis van historische gegevens. Bij het toewijzen van capaciteiten wordt geen onderscheid gemaakt naar patiëntengroepen binnen orthopedie. Binnen de polikliniek worden vier capaciteitssoorten onderscheiden: specialisttijd, personeel, ruimten en apparatuur. Specialist-tijd is de initiërende capaciteitssoort, die tevens de bottleneck vormt. Deze capaciteitssoort wordt niet optimaal benut. Conclusie: Specialist-tijd vormt de bottleneck in het primaire proces. Om de capaciteiten beter te benutten, moet deze capaciteitssoort geoptimaliseerd worden, zodat vraag en aanbod in balans komen. Er is een voorstel gedaan om capaciteiten optimaal te benutten door middel van het introduceren van themaspreekuren, waarbij arts-assistenten aan specialisten zijn gekoppeld. Door deze koppeling kan de capaciteit van de specialisten worden vergroot. Door de indeling in thema’s wordt standaardisatie door differentiatie mogelijk.