Wereldwijd is er sprake van een veranderende geografie van werklocaties. Waar werklocaties in de vorige eeuw gekenmerkt werden door functiescheiding en mono functionaliteit, ontstaat nu steeds meer behoefte aan gemengde stedelijke interactiemilieus (De Hoog, 2012; PBL 2016) waar wonen, werken, leren en recreëren samenkomen. De afgelopen twee decennia hebben een explosieve groei laten zien van ‘creatieve hotspots’ (AWTI, 2014) coworking spaces (Waters-Lynch et al., 2016; Gandini, 2015), innovatiedistricten (Katz et al, 2015) campussen en valleys (Buck, 2014; FD 2016; Van Dinteren 2017). Naast de reeds langer bestaande scienceparken en bedrijfscampussen die georganiseerd zijn rond onderzoek en ontwikkeling (R&D), en die opereren in een internationaal competitieve omgeving, is de afgelopen jaren een breed palet van leer- en werk (en soms ook woon-) milieus tot stand gekomen, waar beroepsonderwijs en bedrijven elkaar treffen. Deze leerwerkmilieus hebben een meer regionale focus en hangen samen met de toegenomen aandacht voor de rol van het beroepsonderwijs om de aansluiting tussen onderwijs en de snel veranderende eisen van de arbeidsmarkt te bevorderen. Tegen de achtergrond van het maatschappelijke debat over stimuleren dan wel afremmen van de ontwikkeling van regionale campussen (Tolsma, 2015; Zeemeijer, 2016; Trouw, 2017) zijn in dit onderzoek het ontstaan en de ontwikkelcondities van leerwerkmilieus voor beroepsonderwijs op bedrijfslocaties onderzocht.

, , , , , , , , , , ,
Daamen, T.A., Mingardo, G.
hdl.handle.net/2105/39707
Master City Developer
Erasmus School of Economics

Muris, G. (2017, September). Van bedrijventerrein naar Campus?. Master City Developer. Retrieved from http://hdl.handle.net/2105/39707