De DSM-5 lijkt als culminatie van de vooruitgang binnen de psychiatrie precies te definiëren wat waanzin is. Michel Foucaults werk ‘De geschiedenis van de waanzin’ lijkt echter precies het tegenovergestelde te beweren: waanzin is altijd een sociaal construct binnen het heersende discours. In deze thesis wordt Foucaults oeuvre geanalyseerd alsook de DSM-5. Hierop volgt een foucaultiaanse discoursanalyse van waanzin, de DSM-5, en het verzekeringswezen, binnen de bredere achtergrond van de neoliberale bestuursrationaliteit die de 21e eeuw kenmerkt. De vraag die centraal staat is ‘wat is waanzin?’.