Heeft craving een medieërend effect op de relatie tussen impulsiviteit en agressie, bij cocaïne verslaafden?

Inleiding: Er is bij adolescenten een positieve correlatie tussen cocaïnegebruik op lange termijn en verhoogde irritatie en agressie. Tevens is craving een prominent kenmerk van verslaving. Het medieërend effect van craving op de relatie tussen impulsiviteit en agressie is onderzocht, onder cocaïne verslaafden. Methode: Veertig abstinente cocaïne verslaafden hebben deelgenomen aan het onderzoek. Craving werd gemeten door de OCDUS, impulsiviteit werd gemeten door de DII en agressie werd gemeten door de AVL. Eveneens werd de ASI afgenomen om de ernst van de verslaving in kaart te brengen. Veertig niet-verslaafden hebben deelgenomen aan het onderzoek als controle groep, om de mate van agressiviteit te meten ten opzichte van de cocaïne groep. De deelnemers hebben de impulsiviteit vragenlijst DII en de AVL ingevuld. Resultaten: De individuen uit de cocaïne groep hebben een hogere totaal score op de disfunctionele impulsiviteitschaal en de agressie totaal score schaal. Regressie analyse suggereert, dat de relatie tussen impulsiviteit en agressie niet wordt gemediëerd door craving. Conclusies: Individuen uit de cocaïne groep zijn agressievere en impulsiever dan individuen uit de controle groep. Het medieërend effect van craving op de relatie tussen impulsiviteit en agressie is niet gevonden. Een nieuw model komt naar voren waarin de persoonlijkheidstrek impulsiviteit een voorspellende waarde heeft op agressie en craving. Verder onderzoek is nodig om de invloed van craving en de persoonlijkheidstrek impulsiviteit te onderzoeken.