Cost of Adjustment modellen

ABSTRACT
This thesis deals with the theoretical underpinning of the investment function that forms an essential component in all macroeconomic policy models. The so-called 'cost-of-adjustment' models are central to this substantiation. The most important conclusions are:

1. Using the adjustment cost theory, not only the optimal capital stock, but also the optimal investment path can be explained. It is the expenses incurred during the purchase of the investment good that are designated as investment expenses. This expenditure can take place well after the occurrence of a deviation between the actual and the optimal capital goods stock. Clarifying the way of adjusting the amount of capital goods to the optimal capital goods stock can be done with the aid of the adjustment cost theory;

2. The adjustment cost theory makes a distinction between internal and external costs. The internal adjustment costs relate to the production process and consist of planning costs, installation costs and other frictions in the growth process of the company. The external adjustment costs depend on market conditions, i.e. additional costs or benefits, which arise if the price of the investment goods increases or decreases (no full free competition). A similar mechanism applies to financing costs;

3. Convex cost functions explain delays in investment behavior and concave cost functions explain the distinction between the formation of fixed and variable production factors. For example, in a convex function it is cheaper to execute projects more slowly and in small portions than quickly, whereas with a concave function the investor just waits until the order is sufficiently large that discounts can be negotiated with the supplier of capital goods. Convex cost functions lead to a continuous investment pattern and concave functions result in discrete or shock-wise investments.

UITTREKSEL
Deze scriptie behandelt de theoretische onderbouwing van de investeringsvergelijking die in alle macro-economische beleidsmodellen een essentieel bestandsdeel vormt. In deze onderbouwing staan de zogenaamde 'cost of adjustment' modellen centraal. De belangrijkste conclusies zijn:

1. Met behulp van de aanpassingskostentheorie kan niet alleen de optimale kapitaalgoederenvoorraad maar ook het optimale investeringspad ernaartoe worden verklaard. Het zijn de uitgaven die plaatsvinden tijdens de aankoop van het investeringsgoed die worden aangemerkt als investeringsuitgaven. Deze uitgaven kunnen geruime tijd na het ontstaan van een afwijking tussen de werkelijke en de optimale kapitaalgoederenvoorraad plaatsvinden. Het expliciteren van de wijze van aanpassing van de hoeveelheid kapitaalgoederen aan de optimale kapitaalgoederenvoorraad kan geschieden met behulp van de aanpassingskostentheorie;

2. De aanpassingskostentheorie maakt een onderscheid tussen interne en externe kosten. De interne aanpassingskosten hebben betrekking op het productieproces en bestaan uit planningskosten, installatiekosten en andere fricties in het groeiproces van het bedrijf. De externe aanpassingskosten zijn afhankelijk van marktomstandigheden, d.w.z. extra kosten of voordelen, die ontstaan indien de prijs van de investeringsgoederen toe- of afneemt (geen volledig vrije mededinging). Voor financieringskosten geldt een soortgelijk mechanisme;

3. Convexe kostenfuncties verklaren vertragingen in investeringsgedrag en concave kostenfuncties verklaren het onderscheid tussen c.q. het ontstaan van vaste en variabele productiefactoren. Zo is het bij een convexe functie goedkoper om projecten langzamer en in kleine porties uit te voeren dan snel, terwijl bij een concave functie de investeerder juist wacht tot de order voldoende groot is opdat er kortingen bij de leverancier van kapitaalgoederen bedongen kan worden. Convexe kostenfuncties leiden tot een continue investeringspatroon en concave functies resulteren in discrete of schoksgewijze investeringen.