De theoretische en praktische werking van kwantitatieve versoepeling

Centrale banken proberen de economie te stimuleren en het prijspeil stabiel te houden. Om tijdens een economische crisis de economische activiteiten te stimuleren, zal de nominale rente naar beneden aangepast worden. Wanneer het minimale nominale rentepercentage is bereikt, zullen de centrale banken moeten overstappen op onconventioneel monetair beleid. Een mechanisme van dit beleid is kwantitatieve versoepeling. Met dit mechanisme vergroten de centrale banken hun balansen door het opkopen van activa uit de markt. In deze scriptie zal onderzocht worden in hoeverre kwantitatieve versoepeling een effectief mechanisme is van het onconventionele monetaire beleid volgens de theorie en de praktijk. Deze centrale onderzoeksvraag zal worden beantwoord doormiddel van twee hypothesen. Deze hypothesen zullen getest worden door theoretische en empirische literatuur. Vanuit de theoretische literatuur zal blijken dat het mechanisme weinig tot geen effect blijkt te hebben op de economie. De theorie suggereert dat het omwisselen van activa met eenzelfde rendement geen invloed heeft op de economie. De empirische literatuur heeft wel de werking aan kunnen tonen. Kwantitatieve versoepeling zorgt voor economische groei, verhoogde inflatie, vertrouwen in de markt en extra liquiditeit voor de financiële sector.