Vooruit met wat je hebt!

Dit onderzoek gaat over de relatie tussen het beheer van gemeentelijke infrastructuur en beleid, trends en (beleids)ontwikkelingen in het gebruik van de stad. De bestaande praktijk van beheer van gemeentelijke infrastructuur heeft een sterke focus op maximalisatie van technische levensduur. Maar steden zijn in beweging, onderhevig aan verandering. Er is sprake van intensiever gebruik van de stad. Klimaatdoelstellingen en resilience dwingen tot aanpassingen en ook het mobiliteitsbeleid verandert. Om als beheerder van gemeentelijke infrastructuur op de geschetste uitdagingen in te kunnen spelen lijkt de bestaande praktijk tekort te schieten. Een andere, bredere focus, waarbij andere aspecten en waarden een rol spelen bij interventiebeslissingen kan beheerorganisaties de mogelijkheid geven om in te spelen op de genoemde trends en ontwikkelingen en beter aan te sluiten bij beleidsdoelen. Dat vraagt mogelijk andere competenties van beheerorganisaties en stelt (mogelijk) ook andere eisen aan assetmanagement. Bovenstaande overwegingen leiden tot de volgende probleemstelling: Door een sterke focus op (technische) instandhouding van een object en door bij vervanging te richten op de bestaande functionaliteit worden (mogelijk) kansen gemist om bij renovatie en vervanging meerwaarde te realiseren. Voor het beantwoorden van mijn probleemstelling is het bestaande, op technische levensduur gerichte, afwegingskader te beperkt en komt de vraag op welke belemmeringen er voor beheerders zijn om een bredere afweging te maken bij interventiebeslissingen in het beheer van gemeentelijke infrastructuur. De hoofdvraag die ik in mijn onderzoek wil beantwoorden is: Welke (organisatorische) belemmeringen zijn er voor beheerders om interventiebeslissingen te baseren op (toekomstig) gebruik in plaats van op technische levensduur? Assetmanagement draagt bij aan het realiseren van de strategische doelen van een organisatie en draait om het realiseren van waarde uit assets. Waarde is de verhouding tussen prestatie en kosten. Dat betekent dat meer waarde gecreëerd kan worden door enerzijds de prestatie te verbeteren en anderzijds door kosten te besparen.