Istanbul. De Stad en de Sultan.

Censuur is overal aanwezig. Zelfs in Nederland, waar de vrijheid van meningsuiting is verankerd in de grondwet, is censuur: in wetenschappelijke redes en in de culturele wereld. De media registreren elk geval van censuur zorgvuldig en mengen zich in de censuurdiscussie als vertegenwoordigers van het vrije woord. Maar elke situatie kent een andere invalshoek en het begrip censuur wordt soms ook gebruikt voor stemmingmakerij. In dit onderzoek staat de tentoonstelling ‘Istanbul. De stad en de sultan’ centraal. Was er sprake van censuur bij deze tentoonstelling of is de kwestie opgeblazen door de media? Tijdens het schrijven van dit onderzoek zijn er meerdere censuurschandalen naar buiten gekomen. In december 2007 heeft het Haagse Gemeentemuseum enkele foto’s van kunstenares Sooreh Hera geweigerd te exposeren. De foto’s toonden de islamitische profeet als een homoseksueel, dit zou door grote groepen minderheden als beledigend ervaren kunnen worden. In januari 2008 blokkeerde Turkije de toegang tot de internetsite Youtube. Op deze site zijn filmpjes te zien waarin Atatürk, de stichter van het moderne Turkije, vergeleken wordt met een aap. De roep van buitenlandse overheden om censuur wordt groter. Dit komt omdat de samenlevingen door de mondialisering steeds meer met elkaar communiceren, waardoor gevoeligheden en tegenstellingen bloot komen te liggen. De vraag is hoe het Westen hier in de komende jaren mee om moet gaan. Deze problematiek heeft ook zijn weerslag op de culturele wereld. Vrijheid in de kunst is zeer belangrijk, maar tot welke prijs? Mijn interesse gaat uit naar de factoren die bij de tentoonstelling ‘Istanbul. De stad en de sultan’ invloed hadden op het beslissingsproces waarin de afweging voor censuur gemaakt werd.