Wim Kan op de radio

Centraal in deze masterthesis staan de oudejaarsconferences van Wim Kan op de radio uit 1954, 1956, 1958, 1960, 1963, 1967. Ten aanzien van deze audiobronnen vindt er een analyse plaats waarbij er gezocht wordt naar de politieke standpunten die uit deze conferences naar voren komen. Deze masterthesis beperkt zich echter niet alleen tot deze audiobronnen, maar onderzoekt ook de persoonlijke geschriften van Wim Kan waarin tevens naar persoonlijke politieke opvattingen gezocht wordt. Daarnaast vindt er een terugkoppeling plaats door middel van een globale inventaris van de politieke ontwikkelingen in binnen- en buitenland ten tijde van de oudejaarsconferences. Deze masterthesis onderzoekt verder nog de reacties in de Nederlandse pers en van het Nederlandse publiek (middels persoonlijke briefwisselingen) op de oudejaarsconferences. Deze bronnen geven een indicatie van de publieke opinie ten aanzien van de oudejaarsconferences. De hoofdvraag combineert de twee aspecten, politieke standpunt en reactie van de Nederlandse bevolking, als volgt: “Welke politieke standpunten vertelt Wim Kan in zijn oudejaarsconferences die zijn uitgezonden op de radio en in zijn privéleven? Hoe reageerde de Nederlandse bevolking hier op ?” De masterthesis valt uiteen in vijf hoofdstukken die elk een afzonderlijke deelvraag behandelen. Het eerste hoofdstuk gaat in op het persoonlijke leven van Wim Kan en richt zich daarbij speciaal op de politieke privéopvattingen van Wim Kan. Zaken die achtereenvolgens aan bod komen zijn: de afkomst van Wim Kan, zijn jeugd, de oprichting van het ABC Cabaret, het verplichte verblijf in een jappenkamp in Birma, de periode na de Tweede Wereldoorlog tot 1954, de radiojaren, de tv-jaren en het einde van zijn leven, de algemene politieke opvattingen van Wim Kan en de Hirohito-affaire. Het tweede hoofdstuk onderzoekt de positie die Wim Kan inneemt in de Nederlandse cabarettraditie. Dit hoofdstuk brengt de lezer terug naar het begin van het cabaret, zoals deze ontstaan is in Frankrijk en Duitsland, waarna deze snel goed zou aarden in Nederland. In dit hoofdstuk zal ook aandacht zijn voor wie Wim Kan zelf zag als zijn voorbeelden. Namen van cabaretiers die ondermeer aan bod komen zijn: Buziau, Davids, Pisuisse, Grimberg, Ruys, Hermans en Sonneveld. Het derde hoofdstuk bestaat uit de terugkoppeling naar de binnen- en buitenlandse politiek ten tijde van de onderzochte oudejaarsconferences. Voor elke oudejaarsconference is er een aparte paragraaf. In het vierde hoofdstuk vindt de kern van het onderzoek plaats. Hier worden de oudejaarsconferences afzonderlijk geanalyseerd. Doordat er vooraf een classificering heeft plaatsgevonden worden de oudejaarsconferences niet alleen kwalitatief, maar ook kwantitatief beschreven. In het laatste hoofdstuk wordt de reactie van de pers in de volgende kranten: Het Parool, De Telegraaf, De Volkskrant, Trouw en De NRC onderzocht, alsmede de schriftelijke reacties van de Nederlandse bevolking aan Wim Kan, die zijn teruggevonden in het archief. Uit dit onderzoek komt uiteindelijk de conclusie dat Wim Kan trachtte in een verzuilde Nederlandse samenleving boven de afzonderlijke partijen te staan. Hij slaagde er ongetwijfeld in om met zijn oudejaarsconferences uit te groeien tot een nationaal figuur, mede dankzij de positieve waardering van de Nederlandse pers, maar het lukte hem niet om politiek neutraal te blijven. Vanaf de jaren vijftig tot aan de jaren zestig vindt er een verschuiving plaats van een meer links georiënteerde naar een meer rechts georiënteerde Wim Kan.