Masculiene representatie in een fictieve wereld - Een kwalitatief onderzoek naar de representatie van masculiniteit in The Handmaid’s Tale

Mannen lijken steeds meer onder vuur te liggen in het tijdperk van #MeToo en #TimesUp. Dit verklaart deels de populariteit van de serie The Handmaid’s Tale. De serie gaat over het patriarchale regime Gilead dat de Amerikaanse overheid heeft overgenomen. De aanleiding voor de overname is een extreme daling in de vruchtbaarheidscijfers. De overgebleven vruchtbare vrouwen worden verdeeld over de huizen van de elite om een kind voor hen te baren. Het verhaal wordt verteld vanuit June’s perspectief, een handmaid die is toegewezen aan het huis van de Waterfords. Zij is gescheiden van haar man en dochter en dient als menselijk broedmachine. In dit thesisonderzoek is onderzocht hoe masculiniteit wordt gerepresenteerd in The Handmaid’s Tale. Dit is gedaan aan de hand van een narratieve en visuele analyse van de eerste twee seizoenen die samen 23 afleveringen tellen. Televisieseries kunnen door middel van hun fictieve wereld, personages en visuele elementen een representatie vormen van huidige politieke of culturele situaties. Zodoende heeft The Handmaid’s Tale een belangrijke bijdrage in de constructie van masculiniteit. De onderzoeksvraag is onderzocht aan de hand van de drie belangrijkste mannelijke personages, namelijk Fred, Nick en Luke. Deze mannelijke personages hebben verschillende karakters en rollen met betrekking tot June en het patriarchaat. Uit de narratieve en visuele analyse is gebleken dat masculiniteit meerduidig wordt gerepresenteerd. Zo representeert Fred de hegemonische vorm van masculiniteit, die aansluit op de stereotypering van mannen in de media. Werk staat centraal in zijn leven en hij heeft een dominante positie binnen Gilead waarmee hij veel autoriteit heeft verworven. Nick kan gekoppeld worden aan de medeplichtige masculiniteit, wat betekent dat hij geniet van de voordelen van de hegemonische masculiniteit en deze bestaande machtsrelaties niet in twijfel trekt. Hij stelt zich echter niet superieur op tegenover anderen. Luke symboliseert de ondergeschikte vorm van masculiniteit, wat betekent dat zijn eigenschappen haaks staan op de hegemonische vorm van masculiniteit. Fred is het meest masculien, maar bereikt in het plot niet zijn doelen en de normen en waarden die hij naleeft worden als bedreigend beschouwd. Nick en Luke laten meer hun sensitieve kant zien en prioriteren hun familie. Zij bereiken wel hun doel en de normen en waarden die bij hen terugkomen worden als nastrevenswaardig getoond. The Handmaid’s Tale daagt op deze manier dominante ideologieën over masculiniteit uit en impliceert dat mannen niet gereduceerd kunnen worden tot één stereotype, omdat masculiniteit ambigu is.