Duurzaam strategisch voordeel binnen een hyper competitieve markt.

Een strategisch competitief voordeel is tegenwoordig niet langdurig houdbaar, bedrijven dienen te streven naar een mate van flexibiliteit zodat zij meerdere kortstondige strategische voordelen naast elkaar kunnen ontwikkelen die elkaar op tijd kunnen opvolgen. Een methode om naar strategische competitiviteit van bedrijven te kijken is via de resource-based view. Resources kunnen materieel of immaterieel zijn, dan wel bekwaamheden betreffen. De vraag die in dit onderzoek centraal staat is: Welke determinanten van een strategisch competitief voordeel zijn houdbaar binnen een hyper competitieve markt? Door Wade en Hulland (2004) is er een metastudie uitgevoerd naar strategische resources voor IT bedrijven. Het blijkt dat de huidige trends en ontwikkelingen waarbij meer en meer informatiesystemen centraal beschikbaar worden gesteld middels cloud computing, een verdere flexibiliteit van IT-dienstverleners tot gevolg heeft. Hierdoor vervallen materiële zaken als strategische resource, denk hierbij aan datacentra waar tegenwoordig capaciteit wordt aangeboden aan klanten in plaats van fysieke servers. Wanneer een strategisch competitief voordeel behaald is, kan deze langer vastgehouden worden door het opwerpen van barrières (Piccoli & Ives, 2005) en het versterken van barrières door middel van response lag drivers. Om meerdere kortstondige competitieve voordelen te kunnen ontwikkelen dienen er randvoorwaarden gecreëerd te worden. Zo dienen strategische resources buiten de bestaande business beheerd te worden en is een separaat budget en personeel benodigd om concurrentie met bestaande business te voorkomen. Voor dit onderzoek zijn 8 managing directors van een IT-dienstverlener uit Nederland geïnterviewd en ter referentie 3 medewerkers met een organisatie breed perspectief. Het interview is in drie delen opgedeeld waarbij naar de mate van flexibiliteit, strategische resources en strategische richting gevraagd is. De belangrijkste en vrijwel unaniem aangegeven strategische resource voor de komende jaren zijn kennishouders. Hierbij gaat het voornamelijk om medewerkers die zowel technische kennis als domeinkennis hebben. Deze uitkomst leidt tot een discussie of alle determinanten uit het theoretisch model houdbaar kunnen blijven. Wegens inherent hogere mobiliteit van medewerkers dan mobiliteit van andere typen resources, kunnen we bediscussiëren of het beheer van waarde van een resource door het bedrijf, een benodigd determinant is voor een strategische resource. Praktische aanbevelingen zijn het expliciet aandacht geven aan strategische resources en het onderling versterken van relaties tussen bedrijfsonderdelen die samen een sterke positie dienen te behalen in een markt.