“Er is niets meer te beleven”: Een kwalitatief onderzoek naar het vertrek van één familie uit het krimpende dorp Deest

Veel dorpen in Nederland hebben te maken met een krimp, omdat steeds meer mensen naar grotere plaatsen gaan. Met name jongeren vertrekken om elders te studeren, waarna ze meestal een baan in de buurt van hun studentenstad vinden. Deze leegloop zorgt er onder andere voor dat een deel van de voorzieningen verdwijnt, waardoor de bewoners in dorpen verder moeten reizen voor het bezoeken van winkels en activiteiten. Veel van hen ervaren hierdoor dat de leefbaarheid in hun dorp afneemt. Naar aanleiding van deze ontwikkelingen, is een onderzoek gestart bij een familie die uit het krimpende dorp Deest komt. Ondanks dat deze familie al generaties lang in het dorp woont, trekken de laatste drie generaties massaal weg. Momenteel woont slechts één van hen nog in Deest. Aan de hand van elf diepte-interviews is bij de laatste drie generaties gekeken waarom de familieleden zijn vertrokken, welke invloed zij op elkaars vertrek hebben en welke binding zij nog met Deest ervaren. Hieruit is gebleken dat de bewoners naast het lage aanbod aan voorzieningen, ook zijn vertrokken vanwege de levensstijl die de bewoners van Deest hebben. De familieleden vinden namelijk dat binnen het dorp te veel op elkaar wordt gelet en over elkaar wordt gepraat. Daarnaast vinden zij dat de leefwereld van de bewoners te beperkt is. Hierdoor ervaren nog weinig familieleden een binding met Deest. Tevens voelen zij niet de behoefte om met andere leden uitgebreid verhalen over Deest te delen of om bij andere leden binding met het dorp te creëren. Dit zorgt ervoor dat steeds minder familieleden bekend zijn met Deest. Daarnaast hebben de meeste familieleden weinig moeite met verhuizen, omdat zij makkelijk op andere plaatsten kunnen wennen. Hierdoor ervaren zij een lage drempel om uit Deest te vertrekken en verder van hun familie te wonen.