Een onderzoek naar de relatie tussen beleidsvervreemding en de bereidheid tot beleidsimplementatie van de Persoonlijke Dienstverlening -Werkloosheidswet bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen

Probleemstelling Dit kwantitatieve onderzoek richt zich op de relatie tussen beleidsvervreemding en de bereidheid van uitvoerende professionals tot beleidsimplementatie. Met dit onderzoek wordt ernaar gestreefd inzicht te verkrijgen in de relatie tussen beleidsvervreemding en de bereidheid tot beleidsimplementatie van het beleid persoonlijke dienstverlening WW bij het UWV. De relatie tussen deze variabelen wordt aan de hand van de literatuur onderzocht, maar is nog niet empirisch in de huidige context getoetst. Het meten van beleidsvervreemding en de bereidheid van publiek professionals tot beleidsimplementatie is noodzakelijk om negatieve effecten zoals weerstand tegen het beleid en een verminderde bereidheid om het beleid te implementeren te voorkomen, dan wel weg te nemen. Literatuurstudie In de literatuurstudie is relevante literatuur uiteengezet waarbij er antwoord is gegeven op de theoretische deelvragen waarin de theorie van zowel beleidsvervreemding als de bereidheid tot beleidsimplementatie is toegelicht. Beleidsvervreemding is een multidimensionaal concept, bestaande uit vijf dimensies: strategische-, tactische en operationele machteloosheid, maatschappelijke- en cliënt zinloosheid (Tummers,2012). De bereidheid is gedefinieerd als “een positieve gedragsintentie ten aanzien van de implementatie van wijzigingen in de organisatiestructuur, werk of administratief proces, wat resulteert in inspanningen van medewerkers van de organisatie om het veranderproces te steunen en te verbeteren” (Metselaar, 1997). Theoretisch kader In het theoretisch kader zijn de verwachte theoretische relaties aan de hand van vijf hypothesen gepresenteerd. De verwachting is dat alle vijf dimensies van beleidsvervreemding (strategische-machteloosheid, tactische machteloosheid en operationele machteloosheid, maatschappelijke zinloosheid en cliënt zinloosheid) negatief correleren met de implementatiebereidheid van professionals. Onderzoeks-ontwerp en methodologische verantwoording Dit is een kwantitatief surveyonderzoek. Surveyonderzoek is een geschikte dataverzamelingsmethode voor kwantitatief onderzoek. Het voordeel van de survey is dat er veel respondenten worden bereikt in relatief korte tijd, tegen lage kosten en brengt de mogelijkheid generaliseerbare uitspraken te doen (Verhoeven, 2007). De survey is uiteindelijk door 320 uitvoerende professionals van het beleid persoonlijke dienstverlening WW ingevuld, waarvan 178 volledige ingevulde surveys. De schalen en items zijn gebaseerd op bestaande, betrouwbare en gevalideerde onderzoeken. Resultaten & analyse Imane Haddaoui ~ Erasmus Universiteit Rotterdam ~ Masterscriptie Publiek Management 2019 Uit de multi-lineaire regressieanalyse is gebleken drie van de vijf hypothesen aangenomen kunnen worden. Zo blijkt dat er een negatief significant verband is tussen 1. Tactische machteloosheid en de bereidheid tot beleidsimplementatie: dit houdt in dat wanneer professionals tactische machteloosheid ervaren, zij minder bereid zijn het beleid persoonlijke dienstverlening WW te implementeren. 2. maatschappelijke zinloosheid en de bereidheid tot beleidsimplementatie: wanneer professionals maatschappelijke zinloosheid ervaren, zij minder bereid zijn het beleid persoonlijke dienstverlening WW te implementeren. 3. Cliënt zinloosheid en de bereidheid tot beleidsimplementatie: Ook hier geldt wanneer professionals cliënt zinloosheid ervaren, zij minder bereid zijn het beleid persoonlijke dienstverlening WW te implementeren. Conclusie Drie van de vijf dimensies hebben een negatieve invloed op de implementatiebereidheid van professionals. Met tactische machteloosheid ervaren professionals van het UWV- WERKbedrijf dat (het management van) de organisatie hen, als professionals, te weinig betrekt bij de uitwerking van het beleid. Dit brengt negatieve gevolgen met zich mee, professionals zijn namelijk minder bereid het beleid te implementeren. Ten tweede blijkt dat de professionals de mate ‘zinvolheid’ van het beleid dienen in te zien voor zowel de samenleving als de cliënt. Wanneer dit niet wordt ingezien is er sprake van zinloosheid, indien zinloosheid wordt ervaren zijn professionals minder bereid het beleid te implementeren. Voor de uitvoerende professionals van persoonlijke dienstverlening WW is het dus van belang betrokken te worden bij de uitwerking van het beleid binnen de organisatie en om de mate van zinvolheid voor samenleving en cliënt in te zien.