Deze scriptie onderzoekt de relatie tussen onderwijs en de staat door de socratische dialoog in het onderwijs. Hierbij worden de verschillende interpretaties van de socratische dialoog en de visies op de relatie tussen onderwijs en staat van Jacques Rancières De Onwetende Meester, de historische Socrates, Plato’s figuur Socrates en Leonard Nelson en volgelingen onderzocht. De scriptie concludeert dat een goed mensen een goed burger zijn, niet per se verbonden zijn en dat deze verhouding bepaald wordt door het ideaal dat het onderwijs navolgt.