Verplichte Digitale dienstverleningg: Acceptatie of frustratie bij kleine ondernemers?

Kleine ondernemingen in Nederland reageren op vijf verschillende manieren op verplichte digitale dienstverlening. Een andere benaming voor ‘reageren op’ wordt coping mechanisme genoemd. Kleine ondernemers kunnen vijf coping mechanismen hanteren: Betrokken, meegaand, twijfelend, onwillig en tot slot afwijkend. Er zijn een viertal clusters, patronen en verbanden te herkennen die invloed hebben op gebruikte coping mechanismen. Deze patronen zijn: Bureaucratische competenties, innovatief vermogen, peer pressure en tot slot digitale vervreemding. Deze bevindingen gaven aanleiding een drietal aanbevelingen op te stellen. Aanbeveling 1: Leg landelijk en decentraal vast wat het doel is van verplichte digitale dienstverlening en wat de toegevoegde waarde moet zijn. Aanbeveling 2: Communiceer via digitale (kamer van koophandel) en fysieke (flyer acties) kanalen naar de ondernemers wat de meerwaarde van verplichte digitale dienstverlening is en welk voordeel het voor de ondernemer oplevert. Aanbeveling 3: Besteed expliciet aandacht aan kwetsbare groepen ondernemers in al bestaande actieplannen om naar een digitale samenleving toe te werken. Neem in deze actieplannen op dat er structureel betere hulp moet komen voor de ondernemers zodat zowel extern (aanbieden van cursussen) als intern (betere bereikbaarheid van overheidshulp) verbetering plaatsvindt. De conclusies en resultaten zijn verkregen door gebruik te maken van een kwalitatieve inductieve onderzoeksmethode. Dit hield in dat interviews met zzp’ers in Nederland zijn gehouden, daaruit patronen zijn afgeleid en daar theorie omheen is geconstrueerd.