Van energietransitie naar interne transitie

‘’Het doel voor 2050: veel lagere CO2-uitstoot’’, dat is het doel wat de klimaattop eind 2015 beoogt. Om deze doelstelling te bereiken, moet de uitstoot van broeikasgassen worden geminimaliseerd. Teneinde dit te behalen, moet nagedacht worden over een duurzaam energiesysteem. De ideeën die ontstaan worden geschaard onder de energietransitie. Innovaties. zoals windmolens en zonnepanelen zijn niet meer weg te denken. In dit onderzoek zal gekeken worden naar twee innovaties, waarbij de mogelijkheden worden onderzocht om over te gaan van gas naar waterstof. Dit zijn respectievelijk; het Greenpoint tankstation in Oude-Tonge en de nieuwbouwwijk op waterstof in Hoogeveen. Het goede is dat deze innovaties bijdragen aan de doelstelling zoals beoogd in de klimaattop. Echter, bij de bouw van deze innovaties moet goed worden nagedacht over de verschillende veiligheidsrisico’s die kunnen ontstaan. De probleemstelling luidt; ‘’Hoe is de betrokkenheid van de veiligheidsregio’s verlopen bij de bouw van Greenpoint tankstation in Oude-Tonge en de bouw van waterstofwijk in Hoogeveen en hoe kan dat verklaard worden?’ Om dit te onderzoeken is kwalitatief onderzoeksdesign gebruikt. Het kwalitatieve karakter biedt de mogelijkheid met een open blik het veld in te gaan. Voor de selectie van de respondenten is gewerkt met een sneeuwbalsteekproef. Hierbij wordt via enkele contactpersonen, gevraagd naar nieuwe contactpersonen. Deze werden vervolgens benaderd en ook hen is gevraagd of zij nog contacten hebben. Op deze manier wordt de “sneeuwbal”, anders gezegd, de steekproef, steeds groter (Mortelmans 2009:155). Bij het uitvoeren van het onderzoek is de steekproef uitgekomen op een totaal van twintig respondenten. Uit de resultaten komt naar voren dat veel factoren van invloed zijn op het wel of niet betrekken van de veiligheidsregio. Factoren zoals: de grote van de veiligheidsregio, het niet duidelijk hebben wie het aanspreekpunt is en/of waar de regie ligt. Daarnaast hebben externe partijen het beeld dat de veiligheidsregio eerder terecht wijst dan mee denkt. De conclusie die getrokken kan worden is, dat op dit moment de veiligheidsregio niet altijd betrokken wordt bij innovaties. Dit kan verklaard worden door factoren als samenwerking, wet- en regelgeving en window of opportunity. Echter, liggen er kansen om betrokkenheid te bewerkstelligen. Hiervoor is nodig dat de veiligheidsregio intern de zaken op orde heeft: een meedenkende houding, heldere afspraken tussen risicobeheersing en de brandweer en het aandragen van één regiehouder. Kortom om betrokken te blijven bij innovaties binnen de energietransitie is een interne transitie nodig.