TRADITIONELE EN TECHNISCHE COMMUNICATIEMIDDELEN & DOORWERKING VAN BELEID BIJ GEBRUIKERS VAN DE WINTERKOUDEREGELING IN DE GEMEENTE AMSTERDAM

De Nederlandse overheid communiceert beleid steeds meer en vaker via technologische communicatiemiddelen. Dak- en thuislozen hebben vaak geen of beperkt toegang tot die technologische communicatiemiddelen, waardoor hulpverleners voor dak- en thuislozen een belangrijke bron van informatie zijn. Versobering van de hulpverlening enerzijds en beperkte toegang tot digitale alternatieven anderzijds leidde tot de volgende hoofdvraag: wat is de invloed van technologische communicatiemiddelen en traditionele communicatiemiddelen op de doorwerking van beleid bij daken thuislozen in de gemeente Amsterdam? Dit onderzoek is kwalitatief van aard. Er zijn topicinterviews afgenomen bij gebruikers van de winterkouderegeling (WKR) in de gemeente Amsterdam. De interviews zijn verbatim uitgewerkt en open gecodeerd met behulp van het softwareprogramma Atlas.ti en vervolgens geanalyseerd. Op basis van de analyse zijn de volgende conclusies tot stand gekomen: 1. Kennisontwikkeling bij gebruikers van de WKR leidt via technologische communicatiemiddelen tot conceptuele doorwerking van beleid. 2. Het informatievacuüm dat de technologische communicatiemiddelen achterlaten, worden door street-level bureaucrats (SLB’s) opgevuld. Op basis van die conclusies zijn de volgende aanbevelingen gegeven: 1. Breid het aantal Wi-Fi punten in Nederland verder uit en bied als hulpverleningsinstantie Wi-Fi op bestaande locaties aan. Attendeer dak- en thuislozen op openbaar beschikbare Wi-Fi en zet bijvoorbeeld de soep-bus van het Leger des Heils in als mobiel Wi-Fi punt. 2. Om dak- en thuislozen beter te informeren over het openstellen van de WKR, is het advies om een pool op te richten waarin mensen vrijwillig hun contactgegevens achter kunnen laten. Vervolgens krijgen zij een sms toegestuurd op het moment dat de WKR open gaat met daarbij de adresgegevens van de locatie waar zij terecht kunnen. 3. Faciliteer (bij)scholing voor SLB’s over hoe digitale communicatie effectief ingezet kan worden. 4. Ontwikkel als hulpverleningsinstanties organisatievisies over digitale communicatie met daken thuislozen. Bedenk daarbij ook hoe dak- en thuislozen het internet gebruiken en hoe zij de hulpverleningsinstantie via het internet kunnen bereiken. 5. Tot slot blijkt uit dit onderzoek dat de rol van street-level bureaucrats belangrijk is en blijft. Technologische middelen vervangen SLB’s niet, integendeel, het is aan de SLB’s om de technologische middelen zo goed mogelijk in te zetten en daar waar een informatievacuüm ontstaat, die te dichten.