“Uit het oog, uit het hart.“ - Of toch niet?

Het gebruik van telewerken is in die laatste jaren sterk toegenomen en wordt onder andere gebruikt om verschillende rollen in de samenleving te kunnen combineren. Echter, naast dat deze vorm van werken positieve effecten met zich mee brengt, noemt de literatuur professionele isolatie als negatief effect en potentieel obstakel voor het gebruik van telewerken. Omdat telewerkers een deel van de werkweek fysiek gescheiden zijn van de standaard werkplek, lopen zij mogelijk belangrijke informele werknemersontwikkelingsactiviteiten mis met collega’s en leidinggevenden op de standaard werkplek, wat hen relevante kennis kan bieden en hen kan bevorderen in hun professionele carrière. Ook zorgt dit ervoor dat telewerkers bang zijn dat zij erkenning mislopen van hun leidinggevende en directe collega’s, waardoor zij het “uit het oog, uit het hart" kunnen ervaren binnen de organisatie. Hoewel reeds onderzoek aan dit verschijnsel is gewijd, bestaat er tot op heden veel tegenspraak in de literatuur over mogelijke factoren die het al dan niet ervaren van professionele isolatie kunnen beïnvloeden. Verder is de periode waarin het onderzoek uitgevoerd is relevant. Op het moment dat dit onderzoek is uitgevoerd, kwam Nederland terecht in een crisis. Deze Coronacrisis zorgde ervoor dat het overgrote deel van de Nederlandse beroepsbevolking gedwongen moest telewerken. Om duidelijkheid te scheppen over de factoren en condities die het al dan niet ervaren van professionele isolatie beïnvloeden, wordt dan ook een vergelijking gemaakt tussen telewerken in de periode voor de Coronacrisis, als tijdens de Coronacrisis. Zodoende is in dit onderzoek de volgende hoofdvraag geformuleerd: In hoeverre ervaren telewerkers van de Veiligheidsregio Rotterdam Rijnmond gevoelens van professionele isolatie voor en tijdens de Coronacrisis & hoe kan dit verklaard worden?