Maatschappelijke uitdagingen waar publieke organisaties mee te maken hebben zijn in de afgelopen jaren steeds complexer geworden. Om deze maatschappelijke uitdagingen aan te gaan moeten publieke organisaties innoveren. Waar bureaucratieën oorspronkelijk georganiseerd zijn rondom efficiëntie en legitimiteit wordt van hen nu ook verwacht dat zij kunnen innoveren en transformeren. In het kader van klimaatverandering en snelle urbanisatie zijn transformaties nodig op het gebied van energie, verkeer en de gebouwde omgeving. Deze transformaties komen tot uitdrukking op het niveau van een stad of regio, daarom hebben gemeentes hierbij vaak een belangrijke rol. In dit onderzoek zijn meerdere raamwerken met betrekking tot innovatiecapaciteit geïntegreerd in één operationeel raamwerk om de innovatiecapaciteit van gemeentes te analyseren. Innovatiecapaciteit wordt gedefinieerd als het geheel van competenties en omstandigheden dat innovatie ondersteunt. De elementen die in dit raamwerk naar voren komen zijn: leiderschap, organisatie, kennismanagement, netwerk en leren. Het operationele raamwerk is toegepast op twee smart city projecten in de gemeente Amsterdam (ATELIER) en de gemeente Rotterdam (RUGGEDISED). Op basis van dit onderzoek wordt een aantal aanbevelingen gedaan voor het verbeteren van innovatiecapaciteit in een gemeentelijke organisatie. Enkele aanbevelingen zijn: het ontwikkelen van een visie om een innovatiever organisatieklimaat te realiseren, het creëren van vaste structuren voor kennisdeling en het besteden van meer aandacht aan leren.

, , , , , ,
dr. F.R. Avelino, Prof. dr. H. Geerlings
hdl.handle.net/2105/60230
Public Administration
Erasmus School of Social and Behavioural Sciences

Tess Tjokrodikromo. (2021, August 4). De innovatiecapaciteit van gemeentes. Public Administration. Retrieved from http://hdl.handle.net/2105/60230