‘Samen voor ons eigen’

Het probleem van agressie en geweld tegen medewerkers met een publieke taak is een maatschappelijk probleem waar men binnen de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (VRR) steeds vaker mee te maken krijgt. De VRR bestaat uit de Brandweer Rotterdam-Rijnmond, Regionale Ambulancedienst, de Geneeskundige Hulp bij Ongevallen en Rampen (GHOR) en de Gemeenschappelijke Meldkamer. Al langer heeft het onderwerp ‘agressie en geweld tegen medewerkers’ aandacht onder de verschillende diensten van de VRR. Tot nu toe is er binnen geen van deze diensten succesvol beleid tot stand gekomen om dit probleem aan te pakken. Doordat het onderwerp steeds vaker aandacht krijgt van de politiek en de media, neemt de druk van buiten de organisatie toe. Maar ook vanuit de interne organisatie wordt steeds weer duidelijk dat er een aanpak gewenst is om agressie en geweld tegen de medewerkers tegen te gaan. De VRR is een relatief jonge organisatie waarbij de samenwerking tussen de diensten in de praktijk nog niet altijd goed verloopt. De gewenste situatie is echter dat een gezamenlijke aanpak wordt geformuleerd om agressie en geweld tegen te gaan. De volgende probleemstelling is voor dit onderzoek leidend geweest: Hoe zou door de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond haar beleid ten aanzien van agressie en geweld tegen werknemers met een publieke taak moeten worden vormgegeven? In de literatuur studie zijn de begrippen beleid, coproductie, procesmanagement en ketenregie nader geanalyseerd. Uit deze theorieën is een aantal concepten gebruikt om het probleem van agressie en geweld tegen de medewerkers van de VRR aan te duiden. Er is inhoudsanalyse gedaan van documenten met betrekking tot agressie en geweld van de Rijksoverheid, van de diensten binnen de VRR en van betrokken organisaties. Hieruit is naar voren gekomen dat het probleem van agressie en geweld een moeilijk te definiëren begrip is. Binnen de organisatie is elk van de aparte diensten begonnen met het opzetten van beleid om agressie tegen te gaan. Met behulp van empirisch onderzoek is gekeken naar de samenwerking tussen bovenstaande actoren die betrokken zijn bij dit maatschappelijk probleem. Er zijn interviews gehouden met medewerkers van de VRR, van de RET en de politie Rotterdam-Rijnmond. Deze zijn aangevuld met enquêtes, die gehouden zijn onder medewerkers van brandweer en ambulancedienst. Waarbij er gevraagd is wat zij vinden van een integraal beleid. Een groot aantal van de medewerkers geeft aan dat zij bereid is om meer samen te werken met de andere diensten om het probleem aan te pakken. Zij zien dit ook als toevoeging. Echter in de praktijk blijkt dat de verschillende diensten eerder geneigd zijn om onafhankelijk van elkaar en voor de eigen dienst beleid te formuleren. De bereidheid om samen te werken is vanuit beleidsmatig opzicht beperkt. In dit opzicht zal het toepassen van coproductie niet direct leiden tot een oplossing van het probleem. Toch is het aan te bevelen dat coproductie wordt toegepast bij het opzetten van een aanpak van agressie en geweld, omdat het leidt tot onderhandeling, ruil en overleg. In dit geval wordt nadruk gelegd op het symbolische effect van coproductie. Met het oog op de toekomst is agressie en geweld een ideaal onderwerp om, middels coproductie, een hechtere samenwerking te realiseren.