Masculiniteit en hiphopdansbewegingen

De hiphopscene wordt vanuit zijn oorsprong gedomineerd door een hetero-normatief ideaal. Sommige mannelijke dansers hanteren feminiene dansstijlen als protest en anderen worden vanuit de hetero-normatieve norm bekritiseerd ten aanzien van hun niet masculiene performance. Deze studie bekijkt wat hiphopdansbewegingen masculien en niet masculien maakt. Daarin komen verschillende processen van betekenisgeving naar voren vanuit twee theoretische lijnen. De eerste gaat uit van masculiniteit als een construct (Butler), echter blijkt het geen alomvattende theorie en wordt het aangevuld met de fenomenologische benadering van Merleau-Ponty. Ook is er nader onderzocht hoe masculiniteit aan het veranderen is binnen de hiphopscene. Voor aanvullende informatie van bovenstaande elementen hebben tien diepte-interviews plaatsgevonden met Nederlandse mannelijke hiphopdansers. Tijdens de interviews stond de interpretatie van de dansbewegingen centraal en waarnemingen omtrent eventuele veranderingen binnen de scene. Tot slot volgt er een conclusie en een discussie waarin beperkingen van het onderzoek en een eventuele vervolgstudie besproken worden.