Gentrificatie in een betrokken buurt - casus Zeeheldenkwartier in Den Haag

In een modelvoorbeeld van gentrificatie wordt een arbeiderswijk (vaak opgevat als een achterstandsbuurt) omgevormd tot een middenklassewijk. In dit onderzoek is gekeken hoe gentrificatie in een betrokken wijk wordt ervaren: het Zeeheldenkwartier was vroeger een gemêleerde wijk waar zowel arbeiders als middenstanders woonden, maar uit interviews blijkt vooral dat het nooit als een vergeten wijk werd gezien. Aan de hand van vijftien interviews met leden van de middenklasse, voornamelijk geëngageerde bewoners, is gekeken naar perceptie van fysieke en symbolische verdringing en de rol van de buurtorganisatie (de Groene Eland) bij de ontwikkelingen in de buurt. Uit het onderzoek blijkt dat het werk van de Groene Eland eerder als stimulans wordt gezien dan als doelbewuste acties bedoeld om de opwaardering van de wijk te bevorderen. Ook is de ervaring van verdringing, zoals beschreven door Atkinson (2015) niet van toepassing voor de geïnterviewde middenklasse. Fysieke verdringing in de wijk verschijnt voornamelijk in een vorm van uitsluiting, terwijl symbolische verdringing nauwelijks wordt waargenomen.