De verspreiding van de Rotterdamwet in de regio Rijnmond: Aangewakkerd door nieuwe nationale normen, vormgegeven door regionale tekortkomingen en geïmplementeerd ondanks onzekere verwachtingen

De Rotterdamwet is een ‘ultimum remedium’ voor hardnekkige leefbaarheids-problematiek zoals geconcentreerde armoede en onveiligheid. Het idee is dat selectieve woningtoewijzing de plaatselijke leefbaarheid ten goede komt. Ondanks dat de effecten van de maatregel veelvuldig geëvalueerd worden, is nog onvoldoende helder waarom steeds meer gemeentes ervoor kiezen om deze maatregel in te voeren. Deze ontwikkeling is opmerkelijk, aangezien de evaluaties weinig positieve ontwikkelingen laten zien. Deze studie probeert enerzijds een antwoord te vinden op de vraag waarom de maatregel wint aan populariteit, door theorieën over beleidsdiffusie toe te passen. Specifiek wordt gekeken naar de regio Rijnmond. Aan de hand van discours-, inhouds- en data-analyse – samengesteld met data uit raadsdebatten, raadsdocumentatie en datasystemen over leefbaarheid en budgettaire situatie – is duidelijk geworden dat de gemeentes in deze regio voornamelijk nationaal gestelde normen volgen, opgesteld en verspreid door het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Verder komt naar voren dat de gemeentes op transitieve wijze beleid kopiëren uit de regio: de gemeentes proberen de toepassing zo vorm te geven dat dit afwijkt van de ‘onsuccesvolle’ versie van de maatregel in Rotterdam. De verwachting is dat de kans op succes daarom groter is, ondanks dat dit niet concreet wordt gestaafd op gedegen onderzoek. De beleidsmakers implementeren de vergaande maatregel dus, ondanks onzekere verwachtingen Het tweede doel van deze studie richt zich op de normatieve toetsing van deze bevindingen. In de onderzochte periode is de bewijsvoering voor de werking van de Rotterdamwet, of aangepast versies daarvan, onvoldoende. Mijn stelling is daarom dat het onwenselijk is dat de Rotterdamwet aan populariteit wint: eerst zou de effectiviteit wetenschappelijk verantwoord moeten worden, om willekeur en onverantwoordelijke experimenten te voorkomen.