Ruimte om te OverBruggen

Binnen de stedelijke ontwikkeling is er een duidelijke scheiding tussen de binnen- en de buitenruimte. De laatste wordt veelal geassocieerd met de publieke ruimte, terwijl de gebouwde omgeving veelal private ruimte betreft. Beide zijn ruimtes waar ontmoeting plaatsvindt door stedelingen van verschillende pluimage. Bij de buitenruimte is er een vanzelfsprekendheid dat deze ook daadwerkelijk alle groepen moet bedienen, die voor binnenruimtes doorgaans niet opgaat. De buitenruimte faciliteert het verkeer tussen vertrekpunt en bestemming. Het waarborgen van toegankelijkheid voor iedereen, is zodoende ook essentieel voor het stedelijke leven. Voor de samenleving als geheel is echter ook de ontmoeting tussen alle onderdelen van die samenleving noodzakelijk om van een geheel te kunnen spreken. Het doorkruisen en ophouden van de openbare buitenruimte alleen, biedt voor slechts een deel deze beloofde interactie aan mensen die elkaar via een andere weg niet zouden ontmoeten. Een groot deel van het leven speelt zich om velerlei redenen immers af achter de muren en onder een dak. Het zijn van oudsher religieuze gebouwen die grote groepen samenbrengen. In Nederland waar secularisering al decennia voortschrijdt is hier steeds minder sprake van. (Grotenhuis, 1999) Als gevolg is er binnen het domein van stedelijke ontwikkeling dan ook de tendens om oude kerkgebouwen nieuwe bestemmingen te geven, maar ook om ontmoeting op andere plekken en manieren te faciliteren. Verschillende vastgoed- en gebiedsontwikkelingen geven hier nu handen en voeten aan. Van grootschalige multifunctionele nieuwbouw van Forum Groningen tot renovatie en herbestemming van het oude kerkgebouw DePetrus in Vught.