Zorgen om het zorgbeleid voor voormalig Utrechtse dak- en thuislozen

De zorg waarborgen voor dak- en thuislozen is een ingewikkeld proces, het is vaak een moeilijk bereikbare en kwetsbare groep die gepaste zorg vraagt. Ook wanneer iemand uitstroomt en onderdak krijgt door onder andere een zelfstandige woning blijft de zorg van belang. Tot op heden is niet goed onderzocht hoe de gezondheid eruit ziet van voormalig dak- en thuislozen en hoe het zorgbeleid hierop is ingesteld. Dit heeft geresulteerd in de volgende onderzoeksvraag: ‘’Wat is de hulp die geboden wordt aan voormalig dak- en thuislozen en op welke manieren beïnvloedt het zorgbeleid de gezondheid van voormalig Utrechtse dakloze burgers?’’ Om de onderzoeksvraag te beantwoorden is er gebruik gemaakt van mixed methods. Allereerst is er een uitgebreid literatuuronderzoek gedaan naar de gezondheid van dak- en thuislozen en het gezondheidsbeleid wat hierbij hoort. Vervolgens zijn er 39 semigestructureerde interviews gehouden met participanten van het project Voorkomen Herhaalde Dakloosheid Utrecht om een beeld te krijgen van de gezondheid van voormalig dak- en thuislozen in de regio Utrecht. Hierbij is gebruik gemaakt van een twee vragenlijsten, een kwantitatieve vragenlijst en een kwalitatieve vragenlijst. Daarnaast zijn er zes semigestructureerde interviews gehouden met zorgprofessionals om een beeld te vormen van het zorgbeleid voor (voormalig) dak- en thuislozen in de regio Utrecht. Deze vragenlijst was kwalitatief van aard. Uit de resultaten is gebleken dat er een divers zorgbeleid is waar verschillende partijen bij betrokken zijn. Uit de interviews met de participanten van het project Voorkomen Herhaalde Dakloosheid Utrecht is gebleken dat het overgrote deel van de participanten somatische klachten ervaart en dat er maar weinig participanten naar begeleiding gaan voor somatische klachten. Somatiek is nog een onderbelicht thema in het zorgbeleid van de betrokken zorginstanties. Op basis hiervan zijn een aantal aanbevelingen opgesteld die het zorgverleningsproces kan verbeteren. De aanbevelingen die worden gedaan voor de betrokken zorginstanties zijn ten eerste het opnemen van somatiek als thema bij het intakegesprek bij de Maatschappelijke opvang. Ten tweede moet de focus somatiek worden opgenomen bij de overdracht naar zelfstandig wonen. Ten derde moet er geïnvesteerd worden in meer medisch geschoold personeel, hierdoor kunnen signalen van somatiek eerder herkend worden. Ten vierde moet de zorg voor complexe doelgroepen zoals ouderen en jongere (voormalig) dak- en thuislozen gewaarborgd worden door onder andere te investeren in onderlinge samenwerking(en), het aanbieden van trainingen en cursussen aan de complexe doelgroepen en het luisteren naar de vraag van de cliënten. Ten 5 vijfde moet er meer geïnvesteerd worden in het contact met de huisarts. De huisarts is het eerste aanspreekpunt voor de participanten en moet daarom gezien worden als de één van de belangrijkste partners op het gebied van somatiek. De laatste aanbeveling richt zich op het doorvoeren van reflectie in het werkproces. Hierbij wordt geadviseerd om gebruik te maken van de PDCA cyclus waarbij reflectie gewaarborgd wordt