Samenwerking omtrent dakloosheid in Rotterdam: een gevalsstudie naar de Archipelgroep

Dakloosheid is een maatschappelijk probleem van aanzienlijke omvang. Het aanpakken van een netelige, complexe beleidscontroverse als dakloosheid vraagt om samenwerking, zo luidt de heersende opvatting binnen de bestuurskundige literatuur. In deze scriptie wordt daarom onderzoek gedaan naar samenwerking omtrent dakloosheid in Rotterdam. Meer specifiek is er een gevalsstudie uitgevoerd naar een samenwerkingsverband van tien kleinere zorgaanbieders in Rotterdam, te weten de Archipelgroep. Gekeken wordt hierbij naar hoe de samenwerking tussen de leden van dit samenwerkingsverband effectiever gemaakt kan worden aan de hand van vier variabelen uit het model van Emerson et al., afkomstig uit de literatuur van collaborative governance. Vanuit de variabele principled engagement kunnen de doelen minder abstract en explicieter gemaakt worden, en zou meer structuur in het bepalen van de agenda wenselijk zijn. Op het gebied van shared motivation is naar voren gekomen dat de leden behoefte hebben aan fysiek vergaderen. Aangaande capacity for joined action kan nader onderzocht worden of een hogere mate van kennisdeling, kennisproductie en formalisering in de zin van regels, protocollen en het bijeenbrengen van gezamenlijk middelen wenselijk is. Tot slot is geconcludeerd dat de Archipelgroep collaborative actions naar het idee van het model onderneemt, al komen deze acties soms wel ietwat ad hoc tot stand. Daarnaast worden er zes suggesties voor aanvullingen op het toegepaste model aangedragen. Uit de conclusies zijn een vijftal aanbevelingen voortgekomen. Allereest wordt er geadviseerd om expliciet te zijn over de twee gemeenschappelijke doelen van de Archipelgroep. Daarnaast kan de Archipelgroep een jaaragenda maken waarin bepaald wordt wat er in de vier vergaderingen gedurende het jaar besproken wordt. Vervolgens wordt aangeraden om op basis van deze agenda te besluiten of er verandering moet komen in de huidige manier van kennisdeling en kennisproductie en of verdere formalisering gewenst is. Daarnaast zou het raadzaam zijn als de Archipelgroep weer zoveel mogelijk fysiek zou gaan vergaderen, nu dat weer mogelijk is. Het laatste advies luidt om de huidige openheid en het vertrouwen in elkaar actief in stand te houden.