Beleidsverandering en de invloed en rol van menselijk handelen in de Tweede Kamer

Het doel van dit onderzoek is om theorie te construeren over de rol van agency, menselijk handelen, in relatie tot instituties en beleidsdynamiek in de context van de Nederlandse Tweede Kamer. Hierbij dient de ontwikkeling van de Wet Basisvoorziening Kinderopvang tussen 1998 en 2004 als casus. Hierbij wordt er uitgegaan van het historisch institutionele perspectief om een reconstructie te maken van die beleidsontwikkeling. Binnen dit perspectief is een spanningsveld over de rol van agency en tussen de dynamiek van beleid en de stabiliserende effecten van instituties. Door middel van discourse-analyse en het historisch institutionalisme wordt een tijdspad ontdekt aan de hand van junctures. Dit zijn beslismomenten die betekenis geven en sturing geven aan het beleid. Hierdoor kan padafhankelijkheid ontstaan. Daarnaast legt het discourses bloot die een indruk geven van motieven van actoren, hun ideeën en beweegredenen. Hierop voortbouwend wordt gereflecteerd op de bestaande theorie rondom met name de rol van agency. Daaruit blijkt dat agency en instituties met elkaar interacteren, en dat actoren handelen binnen de kaders van instituties maar ook instituties gebruiken. Echter, blijkt dat agency met name op instituties reageren en een weinig initiërende rol heeft.