Snitchen is hoogverraad

De aangiftebereidheid van jongeren speelt een cruciale rol bij het waarborgen van veiligheid en het bevorderen van rechtvaardigheid. Binnen achterstandswijken is de aangiftebereidheid echter vaak lager, wat resulteert in een beperkt inzicht in de omvang en aard van criminaliteit in deze buurt. Dit afstudeeronderzoek richt zich op de aangiftebereidheid onder jongeren in een achterstandswijk en onderzoekt mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de invloed van de sociale context op aangiftebereidheid. Op basis van theorieën over het doen van aangifte, sociaaleconomische status, straatcultuur en criminele betrokkenheid zijn in dit kwalitatieve onderzoek diepte-interviews gehouden met zowel politieagenten als jongeren om hun ervaringen en perspectieven op aangiftebereidheid te onderzoeken. Uit de bevindingen blijkt dat jongeren een rationeel besluitvormingsproces doorlopen bij het overwegen of ze aangifte zullen doen van een misdrijf, en dat er sprake is van een verhoogde aangiftebereidheid wanneer de politie direct na een delict om medewerking vraagt. Hiernaast doet het gevoel van onrecht, dat jongeren ervaren in relatie met de politie, afbreuk aan de aangiftebereidheid en voelen jongeren zich vaak niet verantwoordelijk voor delicten in hun buurt. Binnen de straatcultuur wordt de politie gezien als natuurlijke vijand en heersen verwachtingen om delicten zelf op te lossen. Het delen van informatie over een misdrijf waarbij het slachtoffer de dader kent, wordt gezien als het doorbreken van de zwijgcode binnen de groep. Ten slotte neemt de aangiftebereidheid af naarmate jongeren meer betrokken zijn in het criminele circuit. Voor een realistischer beeld van de achterstandswijk is het belangrijk om een hoge aangiftebereidheid te verkrijgen.